Ακαδημία Πλάτωνος

Σινεμά είχε χτες το πρόγραμμα, παρέα πάντα με τον φίλο don quixote. Επιτυχής και η πρώτη κινηματογραφική εξόρμηση της χειμερινής σεζόν. Ποντάραμε στην ελληνική "Ακαδημία Πλάτωνος" και δικαιωθήκαμε.

Χωρίς κραυγές και κούνημα του δαχτυλου, ο Φίλιππος Τσίτος μάς δίνει μία εξαιρετική ταινία που καταπιάνεται με το δραματικά επίκαιρο και πολύ σοβαρό θέμα του ρατσισμού στη χώρα μας. Ταυτόχρονα δίνει μία πολύ καλή οπτική του μικροαστού νεοέλληνα και των αδιέξοδων, εθνικιστικών (και όχι μόνο) ιδεολογημάτων που του έχουν δημιουργηθεί. Οι συμβολισμοί της ταινίας είναι καίριοι: ο νεοέλληνας μικροϊδιοκτήτης - μικρομαγαζάτορας με το φραπέ και την αθλητική εφημερίδα, αράζει ολημερίς παρακολουθώντας φανατισμένα ποδόσφαιρο την ώρα που οι μετανάστες δουλεύουν ακριβώς δίπλα του. Το "δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ" που του έχουν φυτέψει στο κεφάλι τον οδηγεί σε αδιέξοδα ζώντας καθημερινά ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους, αναρωτώμενος και ο ίδιος τελικά τι νόημα έχει ο διαχωρισμός σε "ανώτερους" και "κατώτερους" με βάση τον τόπο προέλευσης. Ο Κινέζος θα του δώσει ένα καλό νοίκι για να του πάρει το μαγαζί που ρημάζει, ο Αλβανός θα του κάνει τα μερεμέτια στο σπίτι γιατί αυτός ο "ανώτερος" δεν μπορεί να κουνήσει ούτε το χέρι του από τη ρέκλα και τελικά αν έρθει και κάποιος και του πει ότι γεννήθηκε στην Αλβανία και τον πήραν από εκεί οι γονείς του όταν ήταν ενός έτους, τότε και αυτός ο ίδιος θα πρέπει να πέσει μέσα στο λάκκο των ρατσιστικών ιδεολογημάτων που πίστευε και να παραδεχτεί ότι είναι και αυτός "κατώτερος"...



Μία εξαιρετική ταινία, κατά τη γνώμη μου, που καλό θα ήταν να δούμε όλοι. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος δίνει ρέστα στον πρωταγωνιστικό ρόλο και μάλιστα για την ερμηνεία του αυτή έχει βραβευτεί.

ΥΓ: Κάτι κινείται στον ελληνικό κινηματογράφο. Και εννοώ στον καλό κινηματογράφο, πέρα από τα προϊόντα (με όλη την κακή έννοια του όρου) τύπου "Σούλα Έλα Ξανά". Αν μη, τι άλλο ελπιδοφόρο αυτό.

ΥΓ1: Φιέστες, χλιδάτες πρεμιέρες, ατελείωτα φράγκα στο προμοτάρισμα, αφίσες στο Μετρό, στο δρόμο, διαφημίσεις σε TV και ράδια, συνεντεύξεις σε όλες τις "ναυαρχίδες" του αστικού τύπου και φανφάρες περί "συμφιλίωσης" και "ενότητας". Εντάξει, το καταλάβαμε. Μία ακόμη ταινία που θα πιάσει την Ιστορία και θα την γυρίσει ανάποδα ή ακόμη χειρότερα θα κρύψει τα πιο ουσιώδη από τα σημεία της. Μία ακόμη ταινία που θα βάζει στο ίδιο τσουβάλι τους συνεργάτες των Γερμανών και τους "Ιδού Στρατηγέ μου ο Στρατός σας" με τους αντάρτες και τους Ήρωες της Αντίστασης επειδή και καλά και οι δύο πλευρές σκότωσαν. Δεν πειράζει. "Ψυχή βαθιά" που λέγανε και τ’ ανταρτόπουλα και θα την αντέξουμε την επίθεση εμείς οι "κολλημένοι". Περισσότερα από 22/10.

"Με χίλια ονόματα, μια χάρη / ακρίτας είτ’ αρματωλός / αντάρτης, κλέφτης παληκάρι / πάντα ειν’ ο ίδιος ο Λαός"