Αν... αν... αν... οι νεανικές φωνές δεν έπρεπε να περάσουν από τέτοιο ρεπερτόριο για να γίνουν ευρέως γνωστές... και αν... αν... αν... η κοινωνική μας πραγματικότητα επέτρεπε τη γραφή μεγάλων τραγουδιών, τότε δε θα μας είχε πνίξει η ευκολία και η ευτέλεια.
@Μιχάλης: Γειά χαρά φίλε μου! Κι εγώ χαίρομαι που συμφωνούμε ότι τραγούδια σαν κι αυτό δεν...
@Νερένια: Δεν ξέρω αν είναι και απαραίτητο το πέρασμα από τέτοιου είδους τραγούδια ώστε να αποκτήσει ένας νέος ερμηνευτής αναγνωρισιμότητα. Η Ζουγανέλη τουλάχιστον είχε τόσο σημαντικές συνεργασίες από πολύ νωρίς, που την είχαν καταστήσει γνωστή πολύ πριν βγάλει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο. Συν σε όλα αυτά και η κατά γενική ομολογία καλή φωνή της, η καλή της σκηνική παρουσία και το αναγνωρίσιμο επώνυμό της. Απ' ό,τι φαίνεται μάλλον επιλογή της είναι να κινηθεί σε αυτό το ρεπερτόριο, το οποίο βέβαια σε πολλούς αρέσει. Το ελαφρυντικό που της δίνω είναι ότι σαν απλή ερμηνεύτρια και όχι τραγουδοποιός είναι αναγκασμένη να βρει κάτι το καλό που θα της το γράψουν άλλοι. Αλλά και πάλι νομίζω είναι επιλογή της να ακολουθήσει (προς το παρόν;) αυτού του είδους τα τραγούδια.
Οι κοινωνικές συνθήκες παίζουν σπουδαίο ρόλο, συμφωνούμε 100%. Ωστόσο νομίζω ότι και σήμερα βγαίνουν υπέροχα πράγματα και με λίγη υπομονή και προσοχή μπορεί ένας νέος καλλιτέχνης να αποφύγει τις ευκολίες.
Αν εννοείς ότι η κόρη του Ζουγανέλη ακολούθησε το επάγγελμα του μπαμπά (ή ένα από τα επαγγέλματα του μπαμπά...) νομίζω ότι αδικείς τα προσόντα της. Πάντως γενικά το φαινόμενο με τους υιούς και τις κόρες καλλιτεχνών είναι όντως ενοχλητικό στις περισσότερες περιπτώσεις. Συνήθως όμως προσπαθώ να κρίνω έναν τέτοιο "διάδοχο" πρώτα σαν ξεχωριστό, αυθυπόστατο καλλιτέχνη, χωρίς να επηρεάζομαι (όσο γίνεται) από το επώνυμό του. Με άλλα λόγια το ότι κάποιος είναι γιος κάποιου δεν μου λέει τίποτα από μόνο του, ούτε θετικά ούτε αρνητικά.
@Νερένια (διευκρινιστικό): Έχεις δίκιος σε αυτό που λες "ευρέως γνωστές". Όντως για να καταφέρεις αυτό το "ευρέως" (να σε παίζουν όλοι οι σταθμοί, να σε παιζει το MAD, να σε ψηφίζει το τάδε περιοδικό γυναίκα της χρονιάς κλπ κλπ), τότε ναι, το πέρασμα από τέτοιο ρεπερτόριο είναι απαραίτητο. Ο άλλος δρόμος (να λες πιο προσεγμένα και "δύσκολα" πράγματα και να τραγουδάς 5-6 χρόνια σε μουσικές σκηνές φτιάχνοντας το κοινό σου παρέα την παρέα) αποδίδει μετά από πολλά χρόνια την ευρεία αναγνώριση και ΑΝ.
8 σχόλια:
Καλησπέρα φίλε! Χαίρομαι ιδιαιτέρως για το σχόλιό σου αυτό...
Αν... αν... αν... οι νεανικές φωνές δεν έπρεπε να περάσουν από τέτοιο ρεπερτόριο για να γίνουν ευρέως γνωστές...
και
αν... αν... αν... η κοινωνική μας πραγματικότητα επέτρεπε τη γραφή μεγάλων τραγουδιών,
τότε
δε θα μας είχε πνίξει η ευκολία και η ευτέλεια.
...καλά τα λες...
αλλά γιατί τα παιδιά μας πρέπει να γίνονται ότι και μεις...
"όπου πηγαίνουν οι άλλοι κι εσύ θα πάς" τραγουδά επικριτικά η Ζουγανέλη, αλλά σε επίπεδο καλλιτεχνικής επιλογής, τα πήρε αψήφιστα τα λόγια αυτά...
@Μιχάλης: Γειά χαρά φίλε μου! Κι εγώ χαίρομαι που συμφωνούμε ότι τραγούδια σαν κι αυτό δεν...
@Νερένια: Δεν ξέρω αν είναι και απαραίτητο το πέρασμα από τέτοιου είδους τραγούδια ώστε να αποκτήσει ένας νέος ερμηνευτής αναγνωρισιμότητα. Η Ζουγανέλη τουλάχιστον είχε τόσο σημαντικές συνεργασίες από πολύ νωρίς, που την είχαν καταστήσει γνωστή πολύ πριν βγάλει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο. Συν σε όλα αυτά και η κατά γενική ομολογία καλή φωνή της, η καλή της σκηνική παρουσία και το αναγνωρίσιμο επώνυμό της. Απ' ό,τι φαίνεται μάλλον επιλογή της είναι να κινηθεί σε αυτό το ρεπερτόριο, το οποίο βέβαια σε πολλούς αρέσει. Το ελαφρυντικό που της δίνω είναι ότι σαν απλή ερμηνεύτρια και όχι τραγουδοποιός είναι αναγκασμένη να βρει κάτι το καλό που θα της το γράψουν άλλοι. Αλλά και πάλι νομίζω είναι επιλογή της να ακολουθήσει (προς το παρόν;) αυτού του είδους τα τραγούδια.
Οι κοινωνικές συνθήκες παίζουν σπουδαίο ρόλο, συμφωνούμε 100%. Ωστόσο νομίζω ότι και σήμερα βγαίνουν υπέροχα πράγματα και με λίγη υπομονή και προσοχή μπορεί ένας νέος καλλιτέχνης να αποφύγει τις ευκολίες.
@logia: Χαίρομαι που συμφωνούμε.
Αν εννοείς ότι η κόρη του Ζουγανέλη ακολούθησε το επάγγελμα του μπαμπά (ή ένα από τα επαγγέλματα του μπαμπά...) νομίζω ότι αδικείς τα προσόντα της. Πάντως γενικά το φαινόμενο με τους υιούς και τις κόρες καλλιτεχνών είναι όντως ενοχλητικό στις περισσότερες περιπτώσεις. Συνήθως όμως προσπαθώ να κρίνω έναν τέτοιο "διάδοχο" πρώτα σαν ξεχωριστό, αυθυπόστατο καλλιτέχνη, χωρίς να επηρεάζομαι (όσο γίνεται) από το επώνυμό του. Με άλλα λόγια το ότι κάποιος είναι γιος κάποιου δεν μου λέει τίποτα από μόνο του, ούτε θετικά ούτε αρνητικά.
@BlackForest: Καλώς την! Εύστοχη παρατήρηση. Συμφωνούμε.
@Νερένια (διευκρινιστικό): Έχεις δίκιος σε αυτό που λες "ευρέως γνωστές". Όντως για να καταφέρεις αυτό το "ευρέως" (να σε παίζουν όλοι οι σταθμοί, να σε παιζει το MAD, να σε ψηφίζει το τάδε περιοδικό γυναίκα της χρονιάς κλπ κλπ), τότε ναι, το πέρασμα από τέτοιο ρεπερτόριο είναι απαραίτητο. Ο άλλος δρόμος (να λες πιο προσεγμένα και "δύσκολα" πράγματα και να τραγουδάς 5-6 χρόνια σε μουσικές σκηνές φτιάχνοντας το κοινό σου παρέα την παρέα) αποδίδει μετά από πολλά χρόνια την ευρεία αναγνώριση και ΑΝ.
Δημοσίευση σχολίου