Υποκλοπές #2 - Το μπεγλέρι

Γυρνάω στην πόλη / κι ακούω παρέες / που λένε με τόλμη / ιστορίες ωραίες / Μα πάντα σ' αυτά / υπάρχουν διάλογοι / που σου κουφαίνουν τ'αυτιά / γιατί είναι παράλογοι / Θες πολύ να γελάσεις / κρατιέσαι δύσκολα / ίσως πυροβολούσες / αν είχες νεροπίστολα! / Ταμπέλες-κλισέ / και ύφος ξερόλα / μα τι λέει καλέ! / φέρτε μου μία κόλλα / Για να κλείσω το στόμα / σε όλους αυτούς / που μιλάνε για όλα / χωρίς ίχνος αιδούς / Σε μετρό, λεωφορεία / σε πλατείες και ουρές / σε μικρά καφενεία / σε πικρές διαδρομές / Αθελά μου ακούω / συνανθρώπων κουβέντες / αχ καλύτερα αυτοί / να μασούσανε μέντες / Όσο τίποτα θέλω / να διακόψω τον οίστρο τους / μα δεν γίνεται αυτό / περπατάω στον ίσκιο τους / Όμως στοπ μια στιγμή / μήπως είμαι καλύτερος; / Και την έχω ψωνίσει /και το παίζω πρεσβύτερος; / Μια απ'τα ίδια κι εγώ / ακατ-άσχετος ρήτωρ / που με ύφος Κλουζώ /
το παίζω φιλίστωρ / Και γνώστης βαθύς / των πάντων, των όλων / σαν τρανός δικαστής /
και πάνσοφος Σόλων / Σίγουρα όταν κι εγώ / βγαίνω έξω και πίνω / και με πάθος μιλώ /
για τούτο, για κείνο / Κάποιος θα 'ναι κοντά / και θ' ακούει τι λέω / και θα κρυφογελά /
μα εγώ δεν το ξέρω / Γι' αυτό όλοι εσείς / που θα σας υποκλέψω / που τις μικρές σας στιγμές / σ' ένα μπλογκ θα σκυλέψω / Αν βρεθείτε εδώ / και διαβάσετε κάτι / που σας μοιάζει οικείο / σας θυμίζει κομμάτι / Αν δεν βγάλετε γέλιο / ή καθόλου συγκίνηση / τότε σας επιτρέπω / να μου κάνετε μήνυση! (Μενοίτιος, Ε', Ι.ΧΧΙΙΙ.10002, 28.13)

Η αγαπημένη φίλη bikaki μού είχε υποσχεθεί όταν ανέβασα το "Υποκλοπές #1" ότι θα καταθέσει μία δική της ιστορία καθημερινής τρέλας. Το έκανε με σχόλιο αλλά εγώ τη βγάζω και στη φόρα με ποστ κανονικό διότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΕΜΕ!! Πολύ γέλιο!
Να'σαι καλά bikaki μου και σ΄ευχαριστώ!

~~~

Ηλεκτρικός Ομόνοια, βράδυ..Ένας κύριος μπαίνει τραγουδώντας δυνατά, με διαλείμματα στο τραγούδι του για να σχολιάσει, το ρούχο μιας κοπέλας, την τσάντα μιας άλλης (οκ καταλάβατε, ήταν λίγο σαλαλάει, λίγο κουκουρούκου, κεφάτος πάντως, δεν μπορώ να πω!).
Στην επόμενη στάση μπαίνει εξαρτημένο απο ουσίες άτομο (πσσσ ευγενική? πρεζάκι εννοώ!), πλησιάζει τον σαλαλάει κύριο που φυσικά σχολιάζει και τραγουδάει με αμείωτο ρυθμό και ένταση.

Π: Μήπως έχετε ψιλά να πάρω μια πορτοκαλάδα?
Κ: Πορτοκαλάδα θέλεις?
Π: Ναι.
Κ: Απο πορτοκάλια?
Π: Τι?
Κ: Μήπως θες λεμονάδα?

Το πρεζάκι φεύγει και ο κύριος συνεχίζει ατάραχος το τραγούδι του:

ΤΟΟΟΟ ΚΑΑΑΑΛΥΤΕΡΟ ΜΠΕΓΛΕΕΕΕΡΙ ΕΙΙΙΙΝΑΙ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ!

Είναι όντως δύσκολο να μεταδώσεις το κλίμα της στιγμής,είχα γελάσει τόσο πολύ όμως εκείνο το βράδυ.

bikaki

~~~

Ωωωωωωωωωωππααα!

Τάκα τάκα, τάκα τάκα / Κι όλα τα ξεχνάς ατάκα
(Μιλάμε για στίχο, όχι μαλακίες...)

Γειά σου Μαργαρίτη πατρίδα!

ΥΓ Στέπα: Σας έχω μιμηθεί ποτέ Μαργαρίτη; Ααααααα χάνετε! Επίσης σας έχω πει την ιστορία με το "Ο δικοοοος σου κι ο δικοοοος μου, στο πουθεεενα μας πάαανε" ; Όχι ε; Σε άλλο επεισόδιο...

--------------------------------------------------------------------------------------

Υποκλοπές #1 - Θεοδωρόκ κλικ