Κρυμμένα διαμάντια #14 - Φαντασία

Στη μηνιαία, σταθερή στήλη με τίτλο "Κρυμμένα διαμάντια" θα παρουσιάζονται τραγούδια που ουδέποτε έγιναν "σουξέ", αλλά παρολαυτά είναι αξιόλογα και τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από άλλα που είναι γνωστά σε όλους. Τραγούδια που ατύχησαν να μην πολυπαίζονται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τραγούδια που θεωρούνταν "συμπληρώματα" για να κλείσει η 14άδα ή 12 άδα ενός δίσκου, τραγούδια που και οι ίδιοι οι τραγουδιστές, στων οποίων την προσωπική δισκογραφία ανήκουν, δεν τα στήριξαν στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Ψάχνουμε και βρίσκουμε λοιπόν "διαμάντια στα σκουπίδια και στον υπόνομο", όπως λέει και η Μαριανίνα Κριεζή. Ψάχνουμε για τα λεγόμενα "αδικημένα τραγούδια".

Το 2006 η Μαρία Βουμβάκη έφτιαξε έναν πολύ ιδιαίτερο δίσκο, με τον τίτλο "Το τερραίν του Παραδείσου", όπου μελοποίησε στίχους σπουδαίων ποιητών όπως ο Κ.Π. Καβάφης, ο Γ. Σεφέρης, ο Νάνος Βαλαωρίτης, ο Κ. Καρυωτάκης κ.ά. Ο δίσκος αυτός πήρε αρκετές αποθεωτικές κριτικές, αν και προσωπικά δεν έχω καταφέρει μέχρι τώρα να συμφιλιωθώ με τις "δύσκολες" να το πω..., υπερβολικά avant-guard για τα γούστα μου να το πω..., εξεζητημένες να το πω..., κάτι τέτοιο τελοσπάντων, συνθέσεις της Βουμβάκη, αλλά και με τις μέτριες επιδόσεις της στην ερμηνεία των περισσότερων κομματιών (μιλάμε πάντα υποκειμενικά έτσι; Άλλοι τα βρήκαν όλα άψογα στο δίσκο και καλά έκαναν).

Το εξώφυλλο του δίσκου "Το τερραίν του Παραδείσου"

Από τον δίσκο αυτό λοιπόν, που είναι γενικά "βαρύς" για τα γούστα μου, κράτησα κυρίως 2-3 τραγούδια που μπορώ να τα ακούω ξανά και ξανά, ανάμεσα στα οποία και η "Φαντασία" σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα [να σου πω την αμαρτία μου, όταν το άκουσα και πριν κοιτάξω το βιβλιαράκι, έκοβα το λαιμό μου ότι είναι στίχοι του Καρυωτάκη... Αυτός ο παράξενος αλλά υπέροχος πληθυντικός του χάους (τα χάη) με παρέσυρε...]. Ένα έξοχο δείγμα μελοποιημένης ποίησης, ενός πολύ αγαπημένου μου ποιητή. Δημιουργεί εντυπωσιακές εικόνες ταξιδεύοντας τον νου, τόσο με τους στίχους όσο και με τη σύνθεση.

Δεν ξέρω πώς έτυχε, αλλά τον τελευταίο μήνα έχω ακούσει το συγκεκριμένο τραγούδι τουλάχιστον 3 φορές στο ραδιόφωνο (δύο στον Μελωδία και μία στο Δίφωνο). Μπράβο στους παραγωγούς που το επέλεξαν λοιπόν, αλλά δεν παύει να είναι ένα από τα κρυμμένα διαμάντια της δισκογραφίας καθώς σίγουρα οι περισσότεροι το αγνοούν.

(Ναι, έχω αδυναμία στη μελοποιημένη ποίηση και μάλλον το έχεις καταλάβει. Γι' αυτό μην σε ξενίζει η σημερινη επιλογή, ακόμη και αν βρίσκεις το τραγούδι αυτό εκτός του γούστου σου.)

Φαντασία

Μουσική: Μαρία Βουμβάκη
Στίχοι: Ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Βουμβάκη
Δίσκος: "Το τερραίν του Παραδείσου" (2006)

Να`ναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί
προς έναν δρόμο φιδωτό που σβεί στα χάη,
και σένα του καπέλου σου πλατιά και φαντεζί
κάποια κορδέλα του,τρελά να χαιρετάει.

Και ναν`σαν κάτι να μου λες,κάτι ωραίο κοντά
γι`άστρα,τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων,
κι αυτός ο άνεμος τρελά-τρελά να μας σκουντά
όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.

Κι όλο να λες,να λες, στα βάθη της νυκτός
για ένα-με γυάλινα πανιά-πλοίο που πάει
όλο βαθιά,όλο βαθιά,όσο που πέφτει εκτός,
όξ`απ`τον κύκλο των νερών-στα χάη.

Κι όλο να πνέει,να μας ωθεί αυτός ο αέρας
μαζί περ' από τόπους και καιρούς, έως ότου-φως μου-
(καθώς τρελά θα χαιρετάει κειν`η κορδέλα η φαντεζί)
βγούμε απ`την τρικυμία αυτού του κόσμου.

Ακούστε το τραγούδι πατώντας το play στον παρακάτω player:

Δείτε όλα τα άρθρα της στήλης αυτής εδώ