Μάνος Ξυδούς
15.5.1953 - 13.4.2010
Και μια αμήχανη προσπάθεια για αναδρομή στην πορεία του.
Και μερικές εφηβικές μνήμες που ευκαιρία ήθελαν πάλι να ξυπνήσουν + ΜΟΥΣΙΚΗ γιατί τώρα τελευταία τα πολλά τα "λόγια" τα βαριέμαι όλο και περισσότερο (άρρωστος θα 'μαι...) :
Και μερικές εφηβικές μνήμες που ευκαιρία ήθελαν πάλι να ξυπνήσουν + ΜΟΥΣΙΚΗ γιατί τώρα τελευταία τα πολλά τα "λόγια" τα βαριέμαι όλο και περισσότερο (άρρωστος θα 'μαι...) :
Θαρρώ πως άνθρωποι τόσο δημιουργικοί και γεμάτοι ενέργεια όσο ο Ξυδούς, δεν το πάνε και πολύ το "κυρελέησον" και το "ωχ τι πάθαμε", γι' αυτό το πράγμα θα το πάω χαλαρά και όπως μου βγαίνει, χωρίς πλερέζα και συμβάσεις.
~~~
Τρίτη Γυμνασίου και η τάδε με την οποία δηλώνεις ερωτευμένος κάνει τη μία σχέση πίσω από την άλλη. Εσύ στο μικρό σου δωματιάκι βάζεις το cd player στο τέρμα και τραγουδάς με πάθος. Παρακαλώ την προσοχή σου και την utmost respect σου (ε ρε Manager τι μας έχεις μάθει!) για το "αν-μου-βάζαν-το-μαχαίρι-στο-λαιμό-για-να-πω-το-κορυφαίο-των-Πυξ-Λαξ-θα-ήταν-το-πρώτο-που-θα-σκεφτόμουν" ή για το "τραγούδι-του-αδικημένου": κλικ (τώρα κάτι "κι αν σε βλέπω αδιάφορα ξερά δεν με πειράζει" ελέγχονται και ερμηνεύονται-εφαρμόζονται ποικιλοτρόπως και ανάλογα με το χαραχτήρα του παθόντος και την περίπτωσις. Έτσ';)
Εδώ έχουμε το soundtrack των κατασκηνωτικών καλοκαιριών (εντάξει, μαζί με το "Λιωμένο παγωτό"). Μυρίζει πεύκο, χώμα, νερό στο τσιμέντο που το χτυπάει ο ήλιος και μακαρόνια στη λαμαρίνα. Ήσουν μικρός κι ανέμελος για να δακρύζεις για τέτοια θέματα, μόλις που άρχιζες να καταλαβαίνεις τι είναι τα σκιρτήματα εκεί αριστερά, αλλά το τραγούδαγες κι αυτό με πάθος.
Εδώ, εκεί και παραπέρα έχουμε κι άλλη εφηβεία, αγαπημένα ακούσματα, καλοκαίρια με τα παράθυρα ανοιχτά, νου που καλπάζει, διάθεση ανεβαινοκατεβαίνουσα και στην τελική απλώς τρία όμορφα άζματα. Μνήμες, μνήμες, μνήμες.
Δώθε κι εκείθε τα πράγματα σοβαρεύουν. Rock καταστάσεις και Μάνος Ξυδούς 100%, ψυχή τε και σώματι, όπως πορεύτηκε άλλωστε μέχρι το τέλος στο σανίδι του ελληνικού τραγουδιού. Λατρεμένα ακούσματα. Αυτά με έκαναν να τον ξεχωρίσω και να πω "μα τι γνήσιος τύπος είναι αυτός;".
Δώθε κι εκείθε τα πράγματα σοβαρεύουν. Rock καταστάσεις και Μάνος Ξυδούς 100%, ψυχή τε και σώματι, όπως πορεύτηκε άλλωστε μέχρι το τέλος στο σανίδι του ελληνικού τραγουδιού. Λατρεμένα ακούσματα. Αυτά με έκαναν να τον ξεχωρίσω και να πω "μα τι γνήσιος τύπος είναι αυτός;".
Δεν ήταν μόνο η συμπεριφορά του (ασυμβίβαστος και απλός) που με έκαναν να τον θεωρώ πάντα "λαϊκό ροκά". Ήταν και κάτι ενδιαφέρουσες ακροβασίες σαν κι αυτή κι εκείνη. (με τα αρνητικά τους, αλλά χαράξανε στιγμές κι αυτές...)
Αμ κι αυτό που το λάτρευα πάντα και μόλις προσφάτως αντελήβην ότι είναι δικό του;
Κι εκείνος ο δίσκος, που ανάθεμα κι αν τον θυμάται άνθρωπος. Ο "Προσέχω δυστυχώς" ντε, με τον Βασίλη (εσύ Μάνο είπαμε, τελικά δεν πρόσεχες δυστυχώς...). Που μπορεί να μην ήταν κάτι ιδιαίτερο (η αλήθεια είναι), αλλά έχω ακόμα εκείνη την κασέτα με την ιδιόγραφη αφιέρωση επάνω. Και θυμάμαι ακόμα τις νυχτερινές ακροάσεις. Και θεωρώ ακόμα σούπερ αδικημένη τη διασκευή του Ζακ Μπρελ (από Billy, από Ξυδούς) που δεν ακούγεται ποτέ και πουθενά. Και πάντα μ'άρεσε εκείνο το "ένοχος χωρίς αιτία" με το οποίο κάτι ηρωικές εποχές ξεκίναγαν και οι συναυλίες...
Κι εκείνος ο δίσκος, που ανάθεμα κι αν τον θυμάται άνθρωπος. Ο "Προσέχω δυστυχώς" ντε, με τον Βασίλη (εσύ Μάνο είπαμε, τελικά δεν πρόσεχες δυστυχώς...). Που μπορεί να μην ήταν κάτι ιδιαίτερο (η αλήθεια είναι), αλλά έχω ακόμα εκείνη την κασέτα με την ιδιόγραφη αφιέρωση επάνω. Και θυμάμαι ακόμα τις νυχτερινές ακροάσεις. Και θεωρώ ακόμα σούπερ αδικημένη τη διασκευή του Ζακ Μπρελ (από Billy, από Ξυδούς) που δεν ακούγεται ποτέ και πουθενά. Και πάντα μ'άρεσε εκείνο το "ένοχος χωρίς αιτία" με το οποίο κάτι ηρωικές εποχές ξεκίναγαν και οι συναυλίες...
~~~
~~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου