...και το αίνιγμα "Αγιάζι"...

...για να ολοκληρώσουμε (μέχρι να το ξανανοίξουμε...) το θέμα "ακυκλοφόρητα τραγούδια Θανάση"...

Λαστ μπατ νοτ λιστ, που λεν και στο χωριό μου το Νόργουιτς, το τραγούδι-αίνιγμα του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το "Αγιάζι". Το χαρακτηρίζω έτσι γιατί κανείς δεν ξέρει αν θα είναι στον "Ελάχιστο εαυτό" (κυκλοφορεί το Σεπτέμβρη) ή στο δίσκο που θα κάνει με το Γιάννη Χαρούλη ή σε κανέναν από τους δύο...

Κανείς δεν ξέρει επίσης ποιός θα το πει τελικά. Ο ίδιος ο Θανάσης; Η Ματούλα Ζαμάνη; Ο Χαρούλης; Ο Γιώργος Μιχαήλ; Άλλος; Άλλη; Χου νόουζ...

Όπως και να΄χει, προσωπικά το τραγούδι αυτό το λάτρεψα από τη στιγμή που το άκουσα στη συναυλία στο Θέατρο Πέτρας τον περασμένο Μάιο. Εξωστρεφές, με νεύρο, με σαρκασμό και με σαφή καταγγελία για τον τραγέλαφο που ονομάζεται "νεοελληνική κοινωνία"... (και ελαφρώς σαββοπουλικόν, αν μου επιτρέπετε)

Αγιάζι

Χώρα μου τρελή και ψωνομπαλαρίνα
μέγαρα ζητάς μα θέλεις και κλαρίνα
κι όπως τα μεριά σου ανεμίζεις
δέκα εκατομμύρια ψυχές αποκοιμίζεις.

Δείξε χαράκτηρα, τράβα την κουρτίνα
κι άσε μια φορά να βγει απ' την κουζίνα
το προσωπικό, τ' αδήλωτο που έχεις
για να βρίζεις, να πηδάς και να ελέγχεις.

Η μπάντα παιανίζει, τρέχουνε τα σάλια
μπάτσοι, στρατηγοί, παπάδες και ρεμάλια
στην εξέδρα πάνω κορδωμένοι
κι από κάτω οι άτυχοι, τ' απόπαιδα, οι ξένοι.

Αετώματα και τσίγκια στη σκεπή μας
πάγωσα κυρά, μπάζει το τσαρδί μας
με παλιομπαλώματα και νάζι
δεν θα το γλυτώσουμε το κοφτερό αγιάζι.

από Θανάση (Καρίτσα Λάρισας, Ιούνης 2009)

από Ματούλα Ζαμάνη (Θέατρο Πέτρας, Μάης 2010)