Λόγια starάτα (ή Παραδοχές)

«(...)Εδώ που φτάσαμε, όμως, μόνο προς τα πάνω μπορούμε να πάμε. Μέσα σε αυτό το κλίμα, μπορούμε να χαιρόμαστε με απλά πράγματα. Το τραγούδι "Το καλοκαίρι μου" εξυπηρετεί έναν τέτοιο σκοπό. Αν είναι αναλώσιμο, κι αν είναι να κατηγορηθεί για κάτι, ας είναι γι' αυτό»

Το χαρακτηρίζετε ο ίδιος αναλώσιμο. Γράφετε συνειδητά τραγούδια με ζωή ένα... καλοκαίρι;

«Οταν λέω αναλώσιμο, εννοώ ότι είναι προς κατανάλωση και είναι εύκολο να μπει στο στόμα των ανθρώπων και να νιώσουν λίγο καλύτερα. (...)»
Όσο εύκολα μπήκε, τόσο εύκολα θα βγει Μιχάλη μου...

- Και εσάς, όμως, σας κατηγορούν ότι έχετε πάντοτε έναν χορηγό να σας στηρίζει.

«Από τη στιγμή που δεν επεμβαίνει στο ουσιαστικό μέρος της δουλειάς, παρά μόνο στην εικόνα, την οποία βοηθάει πολλές φορές, δεν έχω να χάσω τίποτα. Οι χορηγοί παρουσιάζονται ως υποστηρικτές των τραγουδιστών σε μια περίοδο που δεν υπάρχουν και πολλοί».

Σ'ευχαριστώ ω εταιρία... Λέξη-κλειδί: Εικόνα

- Αφήσατε, όντως, πίσω σας την ποπ;

«Αυτή με αποχωρίζεται. Υστερα από δέκα χρόνια, δεν έχω την ίδια τρέλα. Μπορεί το σώμα μου να μεγαλώνει και να ωριμάζει μέσα μου κάτι άλλο. Φεύγει ο παλιός μου εαυτός. Νομίζω ότι έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος. Δεν είναι υπαρξιακό το θέμα. Καθαρά μουσικό είναι. Νιώθω ότι δεν θέλω να αποδείξω τίποτα. Εξάλλου μιλούν αυτά που κάνω, όχι αυτά που λέω. Ο παίκτης στο γήπεδο παίζει μπάλα, όχι στον πάγκο. Δεν είμαι υπεράνθρωπος, βέβαια, να μπορώ να αλλάξω τη μουσική μου παιδεία».

Ο Χατζηγιάννης αφήνει την ποπ. Σαν απειλή ακούγεται. Μετά την ποπ τι; Αν και νομίζω ότι μετά το ποπ δεν έχει στοπ...

- Φαντάζεστε τον εαυτό σας σε μια μουσική σκηνή με μία κιθάρα... μεθαύριο;

«Μα έτσι ξεκίνησα. Επαιζα σε κλαμπάκια στην Κύπρο. Το ίδιο κι εδώ, όταν πρωτοήρθα, στο "House of art". Μου ταιριάζει. Αν πιάσω μια κιθάρα στα χέρια μου, μπορώ να κάνω κανονικό πρόγραμμα».

Μην μας ξανα-απειλείς!

«(...)Είδα το καλοκαίρι τη Χαρούλα Αλεξίου στην Πάρο και της τα έλεγα. Γνωρίζει τι σημαίνει αυτό, γιατί έχει βγάλει δίσκο στη Γερμανία. Της λέω λοιπόν: "Ασε, Χαρούλα, πάω παντού, όπου με καλούν". Και μου απαντά: "Μέχρι και τροχό της τύχης θα παίξεις". Με βλέπω να πετάω βελάκια...».

Μέχρι μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις, που 'λεγε κι ο Βογιατζής...

- Οι διαφημίσεις που κάνετε παίρνουν ένα έτοιμο τραγούδι σας ή το παραγγέλνουν;

«Πρώτα είχαν κυκλοφορήσει σε δίσκους και μετά τα έπαιρνε ο αντίστοιχος οργανισμός ή εταιρεία. Ετυχε πολλά τραγούδια μου να ταίριαζαν σε ένα διαφημιστικό προϊόν».

Δεν έτυχε. Πέτυχε.

- Και αυτό δεν σας ενοχλεί;

«Τα τραγούδια είναι αλληγορικά. Ο καθένας τα μεταφράζει όπως γουστάρει. Τα τραγούδια μου δεν ήταν ποτέ ύμνος στο εκάστοτε προϊόν. Στο μυαλό τους όμως υπήρξε μια αντιστοιχία. Στο δικό μου, σίγουρα όχι».

Σωστά. Ήδη μαθαίνω ότι η Pumaro αντιστοίχισε αυτό με το προϊόν της. Επίσης ο Λουμίδης θέλει αυτό (φαντάσου διαφήμιση μ'αυτή την υπόκρουση αχαχαχαχα).

Έμαθα πολλά από αυτήν τη συνέντευξη τελικά. Όντως δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές στο τραγούδι...