Ένα βράδυ γυρνάω σπίτι και βρίσκω τους γονείς μου στο σαλόνι να χαζεύουν tv. Κάθομαι κι εγώ και μετά από λίγο πετυχαίνω την παρακάτω σκηνή. Έκλαιγα απ’τα γέλια και ταυτόχρονα πικραινόμουν... Μόνο ο Βέγγος μπορεί να σου το προκαλέσει αυτό τόσο έντονα.
Έκτοτε τη σκηνή αυτή την έψαχνα μανιωδώς. Δεν θυμόμουν ούτε τον τίτλο της ταινίας, οπότε ήταν αδύνατο να τη βρω. Ακόμα και στο γιουτιούμπι δυσκολεύτηκα να τη βρω μέχρι να την ανακαλύψω τυχαία τελικά πριν λίγες μέρες.
Επέτειος 17ης Νοέμβρη σήμερα και αντί αναλύσεων, παραθέτω αυτήν την εκπληκτική στιγμή του ελληνικού κινηματογράφου. Απολαύστε (δώστε προσοχή στην αντίδραση του Βέγγου απ’το 6.05 και μετά):
Απόσπασμα από την ταινία "Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας" (1976)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Φοβερός...
Υπέροχο!!
Η μουσική δε φιμώνεται!
*Rizobreaker:
Καλώς το Ριζο! Όντως φοβερός. Η σκηνή αυτή συμπυκνώνει τόσα πολλά για το καθεστώς της Χούντας, που ούτε βιβλίο δεν θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα...
ΥΓ: Σκίσαμε στο Ν.Αιγαίο ε;
:-))
*Ανώνυμος:
Ακριβώς!
Δημοσίευση σχολίου