Για να δούμε... Ή μάλλον, για ν'ακούσουμε...
κυκλοφόρησε λέμε
Γιατί δεν το πήρες πάνω σου το 11...; αχχχχ....
κυκλοφόρησε λέμε
Γιατί δεν το πήρες πάνω σου το 11...; αχχχχ....
~~~
Έτσι ήταν πάντα ουρανέ μου κι έτσι θα'ναι
στο χώμα οι ρίζες στα τυφλά θα προχωράνε
ο,τι δεν λέγεται το νου θα βασανίζει
και όποιος καίγεται τη νύχτα θα φωτίζει
Ρ-ι-σ-π-ε-κ-τ!
~~~
Α ρε κάτι μεράκιαα... κλικ
~~~
Έτσι ήταν πάντα ουρανέ μου κι έτσι θα'ναι
στο χώμα οι ρίζες στα τυφλά θα προχωράνε
ο,τι δεν λέγεται το νου θα βασανίζει
και όποιος καίγεται τη νύχτα θα φωτίζει
Ρ-ι-σ-π-ε-κ-τ!
~~~
Α ρε κάτι μεράκιαα... κλικ
~~~
5 σχόλια:
Όσο έχω ακούσει προσεκτικά μέχρι τώρα, είναι πολύ καλό. Άλλη μια καλή δουλειά από το Μάλαμα. Ειδικά η ενορχήστρωση μόνο με κιθάρες, δίνει έναν άλλο τόνο, πιο ευχάριστο στο αυτί.
Το καράβι στον τοίχο είναι το πρώτο που μου τράβηξε την προσοχή. Αλλά η μουσική μού θυμίζει κάτι από το "καληνύχτα".
Το δισκάκι είναι όαση σε σχέση με ό,τι κυκλοφορεί νάουαντέιζ, αλλά για Μάλαμα είναι λίγο έτσι κι έτσι... Θέλω να πω, εγώ που ειμαι "φαν" πχ, μπορεί να τον λιώσω τον δίσκο, αλλά αμφιβάλω αν θα μείνει διαχρονικός όπως έμειναν σχεδόν όλοι του οι δίσκοι μέχρι και το Ένα (ή μέχρι το Άδειο Δωμάτιο για μένα).
Συνεχίζω εντατικές ακροάσεις και τα ξαναλέμε!
:-)
ΥΓ: 'Καράβι στον τοίχο' (απ'όπου και οι στίχοι που έχω κοτσάρει στο ποστ) έχει σπουδαίους στίχους και μάλλον μέτρια σύνθεση. Όντως τραβάει την προσοχή πάντως.
Εκπληκτικός δίσκος. Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Σωκράτης κυκλοφόρησε μία τόσο προσεγμένη δουλειά.
Σίγουρα δε πειραματίζεται έτσι όπως -παράλογα κατ' εμέ- απαιτούν πολλοί αλλά στο βάθος των πραγμάτων παρουσιάζει ένα διαφορετικό πρόσωπο σε ερμηνεία και κιθάρα.
Σου δίνει την εντύπωση πως εξελίσσεται, πως παρ' όλη τη δόξα του κοιτάει ευθεία, βλέπει πως να βελτιωθεί εκεί που μπορεί. Όχι, δε νομίζω να ξαναγράψει τραγούδια σαν το "κήπο" και την "Ελλάδα" αλλά του παραδέχομαι πως τα τελευταία πέντε χρόνια έχει κοιτάξει πως να φτιάξει τη καλύτερη ορχήστρα που είχε ποτέ αλλά και πως να βελτιώσει την εκφραστικότητα και την ερμηνευτική του δυνατότητα.
Δε γνωρίζω πόσο σε βάθος ακούει ο καθένας τη μουσική του, αλλά στο "πέρασμα" χρησιμοποιούνται κιθαριστικοί τρόποι και τεχνικές εντελώς άγνωστες στη δισκογραφία του Μάλαμας έως τώρα.
Εκτός από το πόσο πιασάρικη είναι μια μελωδία, θα πρέπει να κοιτάμε και ορισμένα άλλα πράγματα, κυρίως τη δουλειά και την εμπειρία πίσω από ένα δημιούργημα, και το πώς αυτό επηρεάζει τη τελική εικόνα. Όχι τίποτα αλλά επειδή ο δημιουργός είναι αρκετά ευφυής ώστε να εμπλουτίσει τα τραγούδια του με λιγότερο επιφανή στοιχεία.
Πολύ ενδιαφέρουσα οπτική. Σε πολλά συμφωνώ, σε κάποια διαφωνώ. Συνεχίζω ωστόσο τις ακροάσεις, διότι είναι νωρίς ακόμα για να πω κάτι τόσο πλήρες.
Ελπίζω να μάθω την ολοκληρωμένη άποψή σου στο blog σύντομα.
Δημοσίευση σχολίου