Κάτι θεϊκά σχόλια είδα στο γιουτιούμπι, τύπου "Θεός ο Μουζουράκης... τραγουδάρα... καρδούλα μου σ'αγαπάω. Lacta ρεεε! Τι ΙΟΝ και μαλακίες!!"
και "αγαπούλα μου είσαι το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου κι ας μην είσαι Lacta"...
και "είσαι το Lactaki μου" και άλλες ομορφιές...
Για κάτι τέτοια ζω εγώ. Δεν μου έμεινε άντερο!
Η σύνδεσις/ταύτισις προϊόντος και τραγουδιού που γίνεται στο κεφάλι του ακριανού (τέρμα ο μέσος!) ακροατή-καταναλωτή πρέπει να προβληματίσει τον καλλιτέχνη...
Τη συμμετοχή σε διαφημιστικά, οκ, τη δέχομαι, την κατανοοώ, πες το όπως θες. Το να δώσεις το τραγούδι σου και τη φωνή σου και τη φάτσα σου ώστε πάνω σε αυτά να στηθεί ολόκληρη καμπάνια για κάποιο προϊόν δεν πολυχωνεύω... Θέλω να πω δηλαδής, ο τίτλος του κομματιού (το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου) γίνεται σποτάκι για ολόκληρη διαφημιστική εκστρατεία που σημαίνει ότι από το πες-πες-πες, δείξε-δείξε-δείξε, τα δύο γίνονται ένα και δεν ξεκολλάνε, ακόμη και τις... καλλιτεχνικότερες προθέσεις να έχει ο καλλιτέχνης...
Τελοσπάντων-και-πώς-να-το-πω και ξερω-γω-κι-εντάξει.... το Σαλάμι πχ δεν θα το δινες ρε αδερφέ στον Υφαντή για σποτάκι! Θα μου πεις αυτό μιλάει για πτώση πωλήσεων στα αλλαντικά. Σωστό! χοχοχο!
Ή μήπως θα ξεχάσω εγώ αυτό;;;;!!!:
Παραληρηματικόν και με μια ανάσα:Είναι ωραίο να έχεις το δικό σου σπίτι ρε Θωμά για να έχεις και τηλέφωνο cosmote που προωθεί ο Χατζηγιάννης ρε Θωμά και να σε πάρω να σε ρωτήσω "Θωμά είσαι σπίτι; Γιατί σε παίρνω και μιλάει γαμώτη μου!" που είναι όπως όταν το σηκώνει ο άλλος το πρωί και τον ρωτάς "σε ξύπνησα;" ή όπως όταν μπαίνει ο άλλος (στο σπίτι!) και των ρωτάς "Ήρθες;" ένα τέτοιο πράμα ρε παιδί μου και επίσης άμα έχεις το δικό σου σπίτι, που δεν ξέρω αν στο 'πα Θωμά, αλλά είναι ωραίο να έχεις το δικό σου σπίτι (αλλά άσχημο να το έχει η τράπεζα μέχρι να γίνει δικό σου μετά από 20 χρόνια που θα πληρώσεις και την τελευταία δόση - ΑΝ την πληρώσεις...), τι έλεγα; α ναι! είναι ωραίο να έχεις το δικό σου σπίτι για να έχεις και τελεόραση και να βλέπεις την εθνικιά να σκίζει και να παίζεις και κανα στοιχηματάκι στον ΟΠΑΠ και να πανηγυρίζεις στα γκολ και για την Ελλάδα-ρε-γαμώτο και για το στοίχημα που έπιασες και να λες όλεόλεολέεεε όλεόλεολέεεε όλεόλεολάααα στα μεγάλα ποπ κορν, στα ευρύχωρα χωλ, τα φυστίκια στο μπολ, στις μεγάλες σχισμές, στην αντάρα του χτες (να βάλω και λίγη κουλτούρα) που πήρε τα μαλλιά μας και τα κανε θερινή κατασκήνωση που θα 'λεγε και ο υπερμεγέθης Ντίνος Ηλιόπουλος (στο 4:45) ή άντε ρε κατακαημένε Θωμά που θα'λεγε και ο Ηλίας του 16ου. Θωμά δικό σου είναι ακόμα το σπίτι; Εμάς παραλίγο να μας το πάρουνε.
TO POST ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΩΝ:
Μillenium Βank, Υφαντής, ΟΠΑΠ, Lacta, Lexotanil, Emetostop
6 σχόλια:
Το περίμενα νωρίτερα αυτό το ποστ...ήρθε και ζυμώθηκε εκείνη η κουβεντούλα...
νομίζω αυτό το "καλλιτεχνικότερες προθέσεις να έχει ο καλλιτέχνης", είναι για να μενα(λέμε τώρα).
Βρε ο καλλιτέχνης είναι ψώνιο, με την καλύτερη έννοια το λέω, γιατί αν δεν ήταν ,αν δεν είχε την αυταρέσκεια του, τίποτα δεν θα έφτανε στα αυτάκια μας...
αματι τον πείσεις τον καλλιτέχνη ότι πάνω του στήθηκε η καμπάνια, τον ερεθίζεις πώς το λένε?
Δυστυχώς για πολλους αγαπημένους καλλιτέχνες, άλλο θέλουμε να είναι, άλλο είναι,αλλιώς τον φανταζόμαστε για να γουστάρουμε να τον ακούμε.
(Εμένα πάντως με είχες πείσει με εκείνη την κουβέντα για τον ΦοιΔελ!!!..θεν χρειαζόταν να ακούσω άλλα).
Τα σέβη μου.
Όχι καλέ, τι για σένα... καμία σχέση!
Δεν ξέρω πώς μου την έδωσε αυτές τις μέρες και τα'χω παρμένα γενικώς και αορίστως. Βλέπω παντού σαπίλα και παρτακισμό. Θα μου περάσει.
Είδα αυτό το βιντεάκι του εν λόγω τραγουδιού που το'χει ανεβάσει το επίσημο κανάλι της Lacta (!)... είδα και το σηματάκι κάτω αριστερά δίπλα στον τίτλο και μου βάρεσε στα νεύρα! Μετά ευτυχώς διάβασα τα σχόλια και έφτιαξε το κέφι μου... :-)))
Το ποστάκι πιο πολύ χούμορ για να ξορκίσω την οργή είναι, παρά συνέχεια εκείνης της κουβέντας εκείνο το απόγιομα (και φυσικά σε καμία περίπτωση "απάντηση" σε σένα, άλλωστε σε πολλά συμφωνήσαμε και σε άλλα τόσα είπα "δεν ξέρω κι εγώ, δεν παίρνω θέση, προβληματίζομαι"...)
Συμφωνώ απολύτως σε αυτά που λες. Χωρίς ελάχιστη αυταρέσκεια, καλλιτέχνης γιοκ! Αλλά: Κάντην τη διαφήμιση. Κανένα πρόβλημα. Εϊναι ανάγκη όμως να ταυτίζεται έτσι στεγνά το τραγούδι με το προϊόν; Εδώ κάνει μπαμ ότι το τραγούδι προσαρμόστηκε ακριβώς στις ανάγκες της καμπάνιας.
Επίσης, έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να το ξεπεράσω αυτό το "έτσι φαντάζομαι τον καλλιτέχνη και αυτός με προδίδει".
Φιλάκιααα!
Όλα έχουν και τη θετική τους πλευρά! Για εμένα, οι συνεργασίες καλλιτεχνικών και εταιριών λειτουργούν απλά ως ένας ακόμη τρόπος για να ξεχωρίζω ποιοι σέβονται τα καλλιτεχνήματά τους καθώς και το κοινό τους..!
Καλά χριστούγεννα!
Είναι κι αυτή μια οπτική. Ουδέν κακόν αμιγώς καλού. :-)
Καλά Χριστούγεννα Raphael! Να'σαι καλά!
*αμιγές
Ο δαίμων του πληκτρολογίου
:-))
Πολύ ενδιαφέρον:
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=11.03.2007,id=59808452
Ο Δεληβοριάς πιάνει ακριβώς το point μου: σου λέει, θα την κάνω τη διαφήμιση, αλλά δεν θα δώσω τους στίχους γιατί έτσι ταυτίζεται το κομμάτι με το προϊόν που διαφημίζεται. Αυτό μου την έδωσε στον Μουζουράκη.
Δημοσίευση σχολίου