Τραγουδιών Ιστορίες #5 - Η Αργυρώ της Αριστοτέλους

Τραγουδιών Ιστορίες
Κάθε τραγούδι κρύβει μια ιστορία. Πολλές φορές δεν είναι μόνο μία...
Ψάχνουμε να βρούμε "τι εννοεί ο ποιητής", πώς και με ποιά αφορμή γράφτηκε ένα τραγούδι, τι περιπέτειες πέρασε και αν τελικά "πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης"...

Οδός Αριστοτέλους

Μουσική: Γιάννης Σπανός
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χάρις Αλεξίου
Δίσκος: Οδός Αριστοτέλους (1974)

Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη
στην Αριστοτέλους που γερνάς
έβγαζα απ' τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι
σου 'ριχνα στα μάτια να πονάς

Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ' Άη Γιάννη θα 'τανε θαρρώ

Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
γέμιζ' η πλατεία από παιδιά
κι ήταν ένα πράσινο, πράσινο φεγγάρι
να σου μαχαιρώνει την καρδιά

Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ' Άη Γιάννη θα 'τανε θαρρώ

Το ακούς εδώ: www.youtube.com/watch?v=5oDiFJCuvKE

«Η Αργυρώ...

Κάθε Σάββατο, κατεβαίνω στην παλιά μου γειτονιά εκεί, στην Πλατεία Κυριακού ... Κατέβηκα και χθες κι ας ήταν Παρασκευή. Κατέβηκα χθες σα να μ’ έσπρωχνε κάτι, προς τα παιδικά μου λημέρια. Και συνάντησα, στην τύχη, τη Φωτεινή, που μου πε για την Αργυρώ και με φαρμάκωσε ...

Θα ’χετε ακούσει, ίσως, κάποιο τραγούδι μου, με μουσική του Γιάννη Σπανού που ’χει τίτλο "Οδός Αριστοτέλους". Σ αυτό το τραγούδι, δυο στίχοι, λένε, "παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες και αστυνόμους κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ ...". Καιρός να πω, ότι η Αργυρώ, δεν γεννήθηκε στη φαντασία μου. Υπήρξε. Ήταν ένα κορίτσι της γειτονιάς μου.

Ήταν ένα κορίτσι, που ντυνόταν αγορίστικα, κι έκανε το λουστράκι, κείνα τα χρόνια της Κατοχής. Κάποιο πρωί, καθώς πήγαινε για δουλειά, τη χτύπησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο και την ετραυμάτισε σοβαρά. Την πήγαν στο νοσοκομείο. Εκεί, αποκαλύφθηκε ότι το λουστράκι δεν ήταν αγόρι. Κι ο αυστριακός οδηγός, που τη χτύπησε συνταράχτηκε. Κι αποφάσισε, να σταθεί πλάι στην Αργυρώ και την οικογένειά της.

Ο Αυστριακός, το πε και το ‘κανε. Η Αργυρώ, έγινε καλά, μεγάλωσε, παντρεύτηκε. Μα τα δύσκολα τα μαρτυρικά χρόνια, που πέρασε, σαν παιδί, άφησαν στην ψυχή της, τα ίχνη τους. Κι η παλιά μου γειτονοπούλα κάποια στιγμή χτυπήθηκε απ’ την αρρώστια και κατέληξε, ψυχοπαθής, στο Δαφνί. Όπου, όπως με πληροφόρησε η Φωτεινή, πέθανε, πριν από μερικούς μήνες ...»

Λευτέρης Παπαδόπουλος

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στη στήλη του Λ.Παπαδόπουλου στα Νέα, "Ματιές", καθώς και στο ομώνυμο βιβλίο του (εκδ. Κάκτος).

~~~
Όλες οι αναρτήσεις της στήλης "Τραγουδιών ιστορίες": κλικ