Νομίζω πως είναι υποχρέωση όλων μας να είμαστε σήμερα στους δρόμους. Είτε με τους "αγαναχτισμένους", είτε με τους εξοργισμένους. Είτε με τους ακομμάτιστους, είτε με τους κομματισμένους. Είτε με τους φίλους μας, είτε ολομόναχοι. Είτε με σημαίες, είτε χωρίς. Όπου εκφράζεται ο καθένας, αλλά στο δρόμο! Όλα τα άλλα θα βρεθούν. Σε αυτό οι αγαναχτισμένοι έχουν δίκιο. Ας κατέβουμε χωρίς "πώς" και "τι" και τα υπόλοιπα θα έρθουν... Είναι άλλωστε το τελευταίο που μας απέμεινε να κάνουμε εδώ που φτάσαμε. Να κατέβουμε, να φωνάξουμε, να διαμαρτυρηθούμε, να απεργήσουμε χωρίς να φοβηθούμε το αφεντικό. Μάλλον δεν χρειάζονται εξηγήσεις και πλαίσια. Το έγκλημα που συντελείται στην Ελλάδα είναι τέτοιο που δεν νομίζω να έχει αμφιβολίες κανείς για το αν πρέπει να βγει στο δρόμο ή όχι. Τεσπα, για να μη λέμε πολλά, όλοι στους δρόμους...
έστω και τώρα...
τουλάχιστον τώρα...
πότε, αν όχι τώρα;...
γιατί μετά την ανηφόρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου