Μουσική: Mode Plagal
Στίχοι: Μέντης Μποσταντζόγλου (Μποστ), Τάκης Συρέλλης, Florian Mikuta, Θοδωρής Ρέλλος, Φίοντορ Ντοστογιέφσκι (μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου), Παραδοσιακοί
Ερμηνείες - Απαγγελίες: Θοδωρής Ρέλλος - Τάκης Κανέλλος - Κλέων Αντωνίου - Florian Mikuta (Mode Plagal). Σε ένα τραγούδι συμμετέχει ο Θανάσης Μωραϊτης
Συμμετέχουν οι μουσικοί: Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, Βασίλης Παναγιωτόπουλος, Άγγελος Πολυχρόνου
Σκίτσο εξώφυλλου: Μποστ
Artwork: Kim Hoffnagle
Κυκλοφορία: 12/2010 (Lyra)
Κυκλοφορία: 12/2010 (Lyra)
Το πλαίσιο: Εννιά χρόνια μετά τον τελευταίο τους δίσκο και με τη μεσολάβηση δύο συμπράξεων που δισκογραφήθηκαν, οι Mode Plagal επιστρέφουν με το "Στην κοιλιά του κήτους".
O δίσκος: Ένα κράμα τραγουδιών - όπου επικρατεί η ορχηστρική "ένδυση" έμμετρων λογοτεχνικών αποσπασμάτων - και ορχηστρικών κομματιών. Για πρώτη φορά οι Mode Plagal αφήνουν εκτός τις διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών (πλην του εξαιρετικού Η Πούλια / Το Γράμμα) και καταπιάνονται με τη δημιουργία τραγουδιών χρησιμοποιώντας "δάνεια" από λογοτεχνία και Παράδοση.
Το δυνατό σημείο του δίσκου: Όπως πάντα, οι άριστες εκτελέσεις των κορυφαίων μουσικών που αποτελούν τους Plagal και αυτό το μοναδικό κοκτέιλ ειδών που μπορούν και κάνουν τόσο καλά.
Το αδύναμο σημείο του δίσκου: Οι ερμηνείες τους δεν είναι ιδιαίτερα καθαρές (δεν διεκδικούν άλλωστε τίτλους τραγουδιστών), τα λόγια μερικές φορές χάνονται μέσα στο ρυθμό ή τη μελωδία και αυτό είναι αρνητικό περισσότερο στα δύο τραγούδια του Μποστ όπου το πόσο ξεκάθαρα φτάνουν οι στίχοι στα αυτιά παίζει μεγάλο ρόλο στο κατά πόσο φτάνει μέχρι το μυαλό η άφταστη παιχνιδιάρικη ευφυϊα τους...
Τα κομμάτια που ξεχώρισες: Και μόνο για τα δύο τραγούδια σε στίχους Μποστ (Η μόνη σίγουρη οδός, Ο βίος Παναγιώτου) θα άξιζε μια αποθεωτική αναφορά στο δίσκο. Μιλάμε για ό,τι πιο χιουμοριστικό, σατιρικό, βαθιά πολιτικό (χωρίς να φαίνεται καθόλου με μια πρώτη ματιά) και ευφυές έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Ξεχώρισα επίσης το Η Πούλια / Το Γράμμα και το ορχηστρικό Θέμα τίτλων.
Artwork: Αν και το σκίτσο του Μποστ που κοσμεί εξώφυλλο και οσπισθόφυλλο είναι καταπληκτικό και το ένθετο έχει τα απαραίτητα, γενικώς η συσκευασία είναι υπερβολικά φτωχή. Χαλεποί καιροί για πολυτελείς εκδόσεις...
Να τον αποκτήσω; Ναι.
Χρήσιμα λίνκια: www.modeplagal.gr
O δίσκος: Ένα κράμα τραγουδιών - όπου επικρατεί η ορχηστρική "ένδυση" έμμετρων λογοτεχνικών αποσπασμάτων - και ορχηστρικών κομματιών. Για πρώτη φορά οι Mode Plagal αφήνουν εκτός τις διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών (πλην του εξαιρετικού Η Πούλια / Το Γράμμα) και καταπιάνονται με τη δημιουργία τραγουδιών χρησιμοποιώντας "δάνεια" από λογοτεχνία και Παράδοση.
Το δυνατό σημείο του δίσκου: Όπως πάντα, οι άριστες εκτελέσεις των κορυφαίων μουσικών που αποτελούν τους Plagal και αυτό το μοναδικό κοκτέιλ ειδών που μπορούν και κάνουν τόσο καλά.
Το αδύναμο σημείο του δίσκου: Οι ερμηνείες τους δεν είναι ιδιαίτερα καθαρές (δεν διεκδικούν άλλωστε τίτλους τραγουδιστών), τα λόγια μερικές φορές χάνονται μέσα στο ρυθμό ή τη μελωδία και αυτό είναι αρνητικό περισσότερο στα δύο τραγούδια του Μποστ όπου το πόσο ξεκάθαρα φτάνουν οι στίχοι στα αυτιά παίζει μεγάλο ρόλο στο κατά πόσο φτάνει μέχρι το μυαλό η άφταστη παιχνιδιάρικη ευφυϊα τους...
Τα κομμάτια που ξεχώρισες: Και μόνο για τα δύο τραγούδια σε στίχους Μποστ (Η μόνη σίγουρη οδός, Ο βίος Παναγιώτου) θα άξιζε μια αποθεωτική αναφορά στο δίσκο. Μιλάμε για ό,τι πιο χιουμοριστικό, σατιρικό, βαθιά πολιτικό (χωρίς να φαίνεται καθόλου με μια πρώτη ματιά) και ευφυές έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Ξεχώρισα επίσης το Η Πούλια / Το Γράμμα και το ορχηστρικό Θέμα τίτλων.
Artwork: Αν και το σκίτσο του Μποστ που κοσμεί εξώφυλλο και οσπισθόφυλλο είναι καταπληκτικό και το ένθετο έχει τα απαραίτητα, γενικώς η συσκευασία είναι υπερβολικά φτωχή. Χαλεποί καιροί για πολυτελείς εκδόσεις...
Να τον αποκτήσω; Ναι.
Χρήσιμα λίνκια: www.modeplagal.gr
Πλήρες άρθρο για το δίσκο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου