Φωτο: Yiannis Ksidias
Σε συναυλία της Ελεονώρας Ζουγανέλη (7/9) με μια πλαστική μπουκάλα κρασί απ'το περίπτερο, ανάμεσα σε κοριτσάκια και ζευγαράκια που ούρλιαζαν, ερωτευόντουσαν και έπιναν το πολύ κανα μπρίζερ! Μιλάμε για σουρεάλ καταστάσεις. Ακούστηκε μια φωνή από πίσω "μα πού ήρθαμε στο Θέατρο Βράχων ή στο Θέατρο Βλάχων;"...
Φωνάρα η Ζουγανέλη. Ακόμα πιο φωνάρα η Μποφίλιου. Θεϊκό δέσιμο μεταξύ τους. Ωραίο το πρόγραμμα αν εξαιρέσω τα ποπ χιτάκια τύπου Εεεεεελααααα και Αν-αν-αν-όλο-αν-αν-αν και τρέχω-κι-οδηγώ-στην-Αττική-Οδό. Έμεινα πάλι με την απορία γιατί μια τέτοια φωνή να κυνηγάει να γίνει star της εγχώριας ποπ... Ωραία η ματιά των Imam Baildi (οι οποίοι στα cd τους δεν με ενθουσιάζουν κιόλας) στο Ακρογιαλιές δειλινά. Ωραίες στιγμές το Όνειρο ήτανε, το Φτάνει και το Μη μιλάς άλλο για αγάπη. Περσότερα εδώ.
Την ίδια βραδιά η αδερφή μου γενεθλίαζε και βρήκε και δουλειά μετά από ένα χρόνο ανεργίας! Και την πήγα τη βραδιά ως το πρωί με κολλητούς και φίλους από μπαρ σε μπαρ και την φχαριστήθηκα όσο λίγες τον τελευταίο χρόνο!
Φωτο: Άννα Ευαγγελοπούλου (MixGrill)
Σε συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου (10/9) στην Τεχνόπολη με δυο μπουκάλες τσίπουρο με γλυκάνισο χωρίς νερό ή πάγο! Κοίτα να δεις που η βραδιά αποδείχτηκε πάρα πολύ καλή, παρά τον κακό χώρο και τις δυσκολίες στον ήχο για όσους ήταν σε απόσταση από τη σκηνή. Η μετακίνησή μας προς τα εμπρός ήταν κίνηση-ματ. Άκουσα το Απόψε και ευφράνθηκε η ψυχή μου (τι τραγούδι!). Άκουσα τον Καντηλανάφτη ξανά και υπερχάρηκα. Ξανα-μανα ο Χαρούλης εκεί για να μου πει το λατρεμένο Σκουλαρίκι. Αλλά κυρίως το απροσδόκητο να δω τον Ορφέα Περίδη να ανεβαίνει στη σκηνή και να μου λέει την ασύλληπτη τραγουδάρα Ομίχλη!! Τι τύχη! Κι ας μιλάγανε όλοι γύρω, κι ας μην τον βοήθηκε η μπάντα, εγώ επικεντρώθηκα εκεί και το απόλαυσα. Περσότερα εκεί.
Από εκείνη τη μέρα ο λαιμός μου έχει αγκάθια και με ταλαιπωρεί μέχρι και σήμερα, αλλά δεν πειράζει... Να μην είμαστε και πλεονέχτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου