Υποκλοπές #3 - Τίνος είσαι εσύ;

Γυρνάω στην πόλη / κι ακούω παρέες / που λένε με τόλμη / ιστορίες ωραίες / Μα πάντα σ' αυτά / υπάρχουν διάλογοι / που σου κουφαίνουν τ'αυτιά / γιατί είναι παράλογοι / Θες πολύ να γελάσεις / κρατιέσαι δύσκολα / ίσως πυροβολούσες / αν είχες νεροπίστολα! / Ταμπέλες-κλισέ / και ύφος ξερόλα / μα τι λέει καλέ! / φέρτε μου μία κόλλα / Για να κλείσω το στόμα / σε όλους αυτούς / που μιλάνε για όλα / χωρίς ίχνος αιδούς / Σε μετρό, λεωφορεία / σε πλατείες και ουρές / σε μικρά καφενεία / σε πικρές διαδρομές / Αθελά μου ακούω / συνανθρώπων κουβέντες / αχ καλύτερα αυτοί / να μασούσανε μέντες / Όσο τίποτα θέλω / να διακόψω τον οίστρο τους / μα δεν γίνεται αυτό / περπατάω στον ίσκιο τους / Όμως στοπ μια στιγμή / μήπως είμαι καλύτερος; / Και την έχω ψωνίσει /και το παίζω πρεσβύτερος; / Μια απ'τα ίδια κι εγώ / ακατ-άσχετος ρήτωρ / που με ύφος Κλουζώ /
το παίζω φιλίστωρ / Και γνώστης βαθύς / των πάντων, των όλων / σαν τρανός δικαστής /
και πάνσοφος Σόλων / Σίγουρα όταν κι εγώ / βγαίνω έξω και πίνω / και με πάθος μιλώ /
για τούτο, για κείνο / Κάποιος θα 'ναι κοντά / και θ' ακούει τι λέω / και θα κρυφογελά /
μα εγώ δεν το ξέρω / Γι' αυτό όλοι εσείς / που θα σας υποκλέψω / που τις μικρές σας στιγμές / σ' ένα μπλογκ θα σκυλέψω / Αν βρεθείτε εδώ / και διαβάσετε κάτι / που σας μοιάζει οικείο / σας θυμίζει κομμάτι / Αν δεν βγάλετε γέλιο / ή καθόλου συγκίνηση / τότε σας επιτρέπω / να μου κάνετε μήνυση! (Μενοίτιος, Ε', Ι.ΧΧΙΙΙ.10002, 28.13)

Αν ζεις στην Αθήνα αλλά έχεις καταγωγή από κάποιο χωριό το οποίο επισκέπτεσαι το Πάσχα, τα καλοκαίρια κλπ, τότε σίγουρα θα έχεις εκπαιδευτεί από μικρός στην υπέρτατη κλισεδοερώτηση "Τίνος είσαι εσύ". Θα μου πείτε πού κολλάει με την παρούσα στήλη αυτό. Κολλάει διότι σήμερα προσπάθησα να θυμηθώ κουβέντες που έχω "υποκλέψει" από διπλανούς μου σε συναυλίες, μουσικές σκηνές, μπαράκια κλπ, οι οποίοι ακούγοντας ένα τραγούδι που δεν το ξέρουν, κάνουν την αντίστοιχη με το "τίνος είσαι εσύ" ερώτηση: "ποιανού είναι αυτό;" (ή συνηθέστερα: "ποιός το λέει αυτό;"). Μικρό τραγουδάκι ψάχνουμε να βρούμε λοιπόν "τίνος είσαι εσύ"...

Αυτή η κατηγορία "υποκλοπών" είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα και η πιο συνηθισμένη για μένα. Έχει τύχει αααπειρες φορές να ακούσω κάποιον από τους διπλανούς μου να λέει "αυτό είναι του τέτοιου ρε" και έχω ρίξει ατελείωτο γέλιο με τις εικασίες μερικών στην προσπάθειά τους να βρουν ποιός έχει γράψει ή ποιος έχει πει ένα τραγούδι που ακούγεται εκείνη τη στιγμή. Δυστυχώς όμως, ελάχιστες από αυτές τις συνομιλίες έχω κρατήσει στη μνήμη μου. Κάποιες χαρακτηριστικές είναι οι εξής:

~~~

Χειμώνας 2008 σε κάποια μουσική σκηνή.
Ο νεαρός καλλιτέχνης ξεκινά: Πώς να σωπααααασω μεεεσαα μουυυ, την ομορφιααα του κοοοοσμουυ..........
Μετά από λίγο ακούγεται η πρώτη ατάκα από πίσω
- Ωραίο τραγούδι ε;
- Πολύ ωραίο, ναι.
Πώς να με κανουν να τον δωωωωωω, τον ήλιο μ' ααλλααα μάτιααααα.....
- Καινούριο είναι; (Ναι, μόλις κυκλοφόρησε...)
- Δεν ξέρω.
- Λες να' ναι δικό του;
- Μπορεί... (!!!!)
- Όχι ρε συ. Κάποιος παλιός δεν το 'λεγε; (Δεν μπορεί. Ή πλάκα κάνουν ή είναι 15 χρονών και δικαιολογούνται λόγω ηλικίας. Αλλά οι φωνές τους ακούγονται για πάνω από 40...)

Ε δεν άντεξα. Γύρισα και κοίταξα. Είχα πέσει μέσα. Μία γυναίκα και ένας άντρας γύρω στα 40.
Παύω να δίνω σημασία και συνεχίζω το τραγούδι μαζί με την παρέα μου. Η κυρία βλέπει ότι ξέρουμε το τραγούδι και στο τέλος μου λέει:
- Μήπως ξέρεις ποιανού είναι το τραγούδι;
- Είναι του Σταύρου Ξαρχάκου και του Κώστα Κινδύνη. Το έλεγε ο Ξυλούρης αλλά το 'χουν πει κι άλλοι πολλοί μετά. Είναι παλιό τραγούδι.
- Α μάλιστα. Μπράβο σας πάντως. Νέα παιδιά και τα ξέρετε όλα τα τραγούδια. Σας βλέπω όλο το βράδυ. Πόσο χρονών είστε;
- 23
- Μπράβο, μπράβο! Φοιτητές;
- Ναι.
- Μπλα μπλα μπλα
- Μπλα μπλα μπλα
...

Τα υπόλοιπα είναι αφόρητα κλισέ τύπου "έρχεστε συχνά εδώ" και "πώς το μάθατε το μαγαζί" και "τι σπουδάζετε" και "πώς πάνε οι σπουδές" κλπ κλπ

~~~

Πέρυσι σε κάποια μπυραρία. Τίγκα κόσμος, τα τραπέζια κοντά το ένα στο άλλο, θες δεν θες ακούς πεντακάθαρα τι λέει η διπλανή παρέα 25άρηδων που τα έχει κοπανήσει κιόλας και μιλάει δυνατά. Παίζει η Πριγκηπέσσα του Μάλαμα και ακολουθεί ο θεϊκός διάλογος:

- Ωχ ρε συ.
- Τι;
- Άκου.
- Τι;
- Το τραγούδι ρε. Η Πριγκηπέσσα είναι.
- Ε και;
- Δεν σου το 'λεγα ρε ότι το λέει κι άλλος εκτός από τον Καρρά; (κι εγώ που νόμιζα ότι μόνο η Γλυκερία το λέει...)
- Α ναι ρε. Είναι ο τέτοιος... ο πώς τον λένε... που αρέσει στην Γιώτα μωρέ...
- Τελοσπάντων. Πάντως το "σκοτώνει" το κομμάτι.
- Ε σαν τον Καρρά δεν το λέει κανένας... (όντως το σκοτώνει, αλλά σαν τον Καρρά δεν το σκοτώνει κανένας - χοχοχο!)

~~~

Σ' ένα μπαράκι στα Εξάρχεια πριν 2 περίπου χρόνια. Μεταμεσονύχτια... βάρδια στο σκαμπό με ουίσκια και αμπελοφιλοσοφίες. Πίσω μου μια παρέα συζητάει δυνατά για Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, διαιτησίες και όλα τα σχετικά. Ώσπου ο dj βάζει το "Όταν χαράζει" και αρχίζει ο... τζόγος:

- Πωωωω ρε φίλε! Τι τραγουδάρα! Ποιός το λέει;
- Ο Σαββόπουλος (σιγά μην το λέει κι ο Κηλαηδόνης)
- Όχι ρε. Ο άλλος απ' τα Διάφανα Κρίνα το λέει. Πώς τον λένε...
- Τι λέτε ρε άσχετοι. Του Πορτοκάλογλου είναι. (Μέσα είσαι!)
- Άσε μας ρε.
- Ναι ρε σου λέω. Μου το 'χει γράψει σε cd η Κική...
- Τι στοίχημα πας ότι δεν είναι του Πορτοκάλογλου.
- Ό,τι θες
- μπλα μπλα μπλα
- μπλου μπλε

Τελικά ο... καφετίς βρέθηκε να κερνάει μπύρες τον πρασινωπό...

~~~

Αι υπόλοιπαι υποκλοπαί ενθάδε