Έμαθα το όνομά του εκεί γύρω στο Γυμνάσιο μέσα από τους Πυξ-Λαξ, όταν μια μέρα αναρωτήθηκα ποιός είναι αυτός που ερμηνεύει με τόσο πάθος και τόση "ροκιά" το "Εσύ εκεί", αφού τα αυτιά μου έπαιρναν όρκο ότι δεν ήταν ούτε ο Στόκας, ούτε ο Πλιάτσικας. Νομίζω ότι οι περισσότεροι όταν ακούν το όνομα Μάνος Ξυδούς, το μυαλό τους πάει αυτομάτως στους Πυξ-Λαξ και στο προαναφερθέν τραγούδι.
Αργότερα, στο Πανεπιστήμιο πια, είχα την τύχη να μιλήσω μαζί του έστω και για λίγο, στα πλαίσια μιας συνεντευξούλας για ένα φοιτητικό περιοδικό. Η προσωπική επαφή μού επιβεβαίωσε όσα υποψιαζόμουν για αυτόν. Άνθρωπος σεμνός (σχεδόν ντροπαλός), αλλά ευθύς. Είχε εκείνο το χαμόγελο της συστολής που έδιωχνε κάθε σκέψη για "δήθεν" και υπεροψίες.
Δεν θα κρυφτώ. Τους Πυξ-Λαξ τους αγάπησα πολύ σαν έφηβος. Μεγαλώνοντας τους χλεύασα εξίσου. Δεν τους θεωρώ πλέον κάτι το τόσο σημαντικό μουσικά, όσο δείχνει η εμπορική τους απήχηση. Δεν ήταν κακό συγκρότημα. Έδωσε ωραία τραγούδια, ωραίες στιγμές. Αλλά ως εκεί.
Τον Μάνο Ξυδούς, αν και από τα λιγότερο γνωστά μέλη του συγκροτήματος, τον ξεχώριζα πάντα. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον επειδή μου έβγαζε κάτι το ντόμπρο. Μεγαλώνοντας και μαθαίνοντας πράγματα γι' αυτόν (και γνωρίζοντάς τον τελικά και από κοντά), η πεποίθησή μου αυτή εδραιωνόταν. Και δεν τα λέω αυτά τώρα σαν όψιμος θαυμαστής του με αφορμή το θάνατό του. Και χτες να με ρώταγες τα ίδια θα έλεγα.
Ήταν ένας καλός δημιουργός και ΠΑΝΤΑ ένας ψυχωμένος ερμηνευτής. Ακούραστος εργάτης και εραστής της μουσικής. Είχε γνώσεις, ψυχή και ειλικρίνεια. Άφησε πίσω του κάποια όμορφα τραγούδια και μια σημαντική δουλειά στο χώρο της δισκογραφίας (είχε εργαστεί σαν υπάλληλος της MINOS).
Ο ξαφνικός χαμός του με λύπησε πολύ. Το έχω ξαναπεί. Δεν χρειάζεται να είσαι κολλητός με έναν καλλιτέχνη για να νιώσεις το κενό της απουσίας του. Μόλις πριν λίγες μέρες τον βλέπαμε τον Ξυδούς στη μεγάλη συναυλία στο πλάι των Κατσιμιχαίων (στους οποίους πίστεψε πολύ όταν οι εταιρίες αρνούνταν να εκδώσουν τον πρώτο τους δίσκο στα μέσα της δεκαετίας του '80!) στο ΟΑΚΑ και αυτό και μόνο φτάνει για να νιώσει κανείς το πλήγμα στο άκουσμα της δυσάρεστης είδησης του χαμού του.
Μάνο τελικά δεν... πρόσεχες δυστυχώς. Πάνω σε πρόβα κόπηκε το νήμα της ζωής σου. Κι ας ήξερες ότι είχες πρόβλημα. Εσύ εκεί, στην αγάπη σου για το τραγούδι.
Αργότερα, στο Πανεπιστήμιο πια, είχα την τύχη να μιλήσω μαζί του έστω και για λίγο, στα πλαίσια μιας συνεντευξούλας για ένα φοιτητικό περιοδικό. Η προσωπική επαφή μού επιβεβαίωσε όσα υποψιαζόμουν για αυτόν. Άνθρωπος σεμνός (σχεδόν ντροπαλός), αλλά ευθύς. Είχε εκείνο το χαμόγελο της συστολής που έδιωχνε κάθε σκέψη για "δήθεν" και υπεροψίες.
Δεν θα κρυφτώ. Τους Πυξ-Λαξ τους αγάπησα πολύ σαν έφηβος. Μεγαλώνοντας τους χλεύασα εξίσου. Δεν τους θεωρώ πλέον κάτι το τόσο σημαντικό μουσικά, όσο δείχνει η εμπορική τους απήχηση. Δεν ήταν κακό συγκρότημα. Έδωσε ωραία τραγούδια, ωραίες στιγμές. Αλλά ως εκεί.
Τον Μάνο Ξυδούς, αν και από τα λιγότερο γνωστά μέλη του συγκροτήματος, τον ξεχώριζα πάντα. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον επειδή μου έβγαζε κάτι το ντόμπρο. Μεγαλώνοντας και μαθαίνοντας πράγματα γι' αυτόν (και γνωρίζοντάς τον τελικά και από κοντά), η πεποίθησή μου αυτή εδραιωνόταν. Και δεν τα λέω αυτά τώρα σαν όψιμος θαυμαστής του με αφορμή το θάνατό του. Και χτες να με ρώταγες τα ίδια θα έλεγα.
Ήταν ένας καλός δημιουργός και ΠΑΝΤΑ ένας ψυχωμένος ερμηνευτής. Ακούραστος εργάτης και εραστής της μουσικής. Είχε γνώσεις, ψυχή και ειλικρίνεια. Άφησε πίσω του κάποια όμορφα τραγούδια και μια σημαντική δουλειά στο χώρο της δισκογραφίας (είχε εργαστεί σαν υπάλληλος της MINOS).
Ο ξαφνικός χαμός του με λύπησε πολύ. Το έχω ξαναπεί. Δεν χρειάζεται να είσαι κολλητός με έναν καλλιτέχνη για να νιώσεις το κενό της απουσίας του. Μόλις πριν λίγες μέρες τον βλέπαμε τον Ξυδούς στη μεγάλη συναυλία στο πλάι των Κατσιμιχαίων (στους οποίους πίστεψε πολύ όταν οι εταιρίες αρνούνταν να εκδώσουν τον πρώτο τους δίσκο στα μέσα της δεκαετίας του '80!) στο ΟΑΚΑ και αυτό και μόνο φτάνει για να νιώσει κανείς το πλήγμα στο άκουσμα της δυσάρεστης είδησης του χαμού του.
Μάνο τελικά δεν... πρόσεχες δυστυχώς. Πάνω σε πρόβα κόπηκε το νήμα της ζωής σου. Κι ας ήξερες ότι είχες πρόβλημα. Εσύ εκεί, στην αγάπη σου για το τραγούδι.
Καλό ταξίδι
ΥΓ: Ο πολυτραγουδισμένος Απρίλης δεν μας τα λέει καλά. Φυσικά και δεν ξέχασα ότι πέρυσι τον Απρίλη "έφυγε" ο Σταμάτης Μεσημέρης κι ας μην έκανα αναφορά στη συμπλήρωση ενός έτους (έλειψη χρόνου και διάθεσης). Φέτος μας πήρε πρόωρα άλλον ένα δημιουργό. Κρίμα...
2 σχόλια:
Τι ήταν κι αυτό. Εχθές το βράδυ πραγματικά σα βόμβα. Κρίμα.
Καλό ταξίδι Μάνο.
Κι εγώ ένιωσα σαν να πέφτει κεραμίδα στο κεφάλι μου όταν το άκουσα. Κρίμα να φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι τόσο νωρίς.
Μπορεί μουσικά να έχω καυτηριάσει πολλές φορές και τους Πυξ-Λαξ και κάποιες από τις επιλογές του ίδιου του Ξυδούς, αλλά πάντα πίστευα ότι άνθρωποι με τις γνώσεις και το πάθος του Ξυδούς για μουσική ΠΡΕΠΕΙ να είναι παράδειγμα για όσους ασχολούνται με το ελληνικό τραγούδι. Λαϊκός άνθρωπος και πάντα δημιουργικός. Κρίμα πραγματικά...
Καλό του ταξίδι.
Δημοσίευση σχολίου