Στη μηνιαία, σταθερή στήλη με τίτλο "Κρυμμένα διαμάντια" θα παρουσιάζονται τραγούδια που ουδέποτε έγιναν "σουξέ", αλλά παρολαυτά είναι αξιόλογα και τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από άλλα που είναι γνωστά σε όλους. Τραγούδια που ατύχησαν να μην πολυπαίζονται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τραγούδια που θεωρούνταν "συμπληρώματα" για να κλείσει η 14άδα ή 12 άδα ενός δίσκου, τραγούδια που και οι ίδιοι οι τραγουδιστές, στων οποίων την προσωπική δισκογραφία ανήκουν, δεν τα στήριξαν στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Ψάχνουμε και βρίσκουμε λοιπόν "διαμάντια στα σκουπίδια και στον υπόνομο", όπως λέει και η Μαριανίνα Κριεζή. Ψάχνουμε για τα λεγόμενα "αδικημένα τραγούδια".
Από τον πρώτο δίσκο του νέου τραγουδοποιού Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη ("Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας") ακούστηκαν πολύ κυρίως δύο τραγούδια, η "Επαρχία" και το "Ποτάμι μαύρο". Λογικό καθώς τα τραγούδια αυτά έγιναν γνωστά πολύ πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, μέσα από την Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου του Παρασκευά Καρασούλου, το 2004.
Το "Λευκό σκοτάδι" που παρουσιάζει σήμερα η στήλη είναι το κομμάτι που κλείνει το δίσκο και δυστυχώς έχει μείνει στο πιο μαύρο σκοτάδι του ραδιοφωνικού αέρα, αφού σπανίως να το μεταδώσει κάποιος παραγωγός. Κρίμα γιατί μιλάμε για μία εξαιρετικής μελωδίας και ευαισθησίας κιθαριστική μπαλάντα...
Πόσο άδικη νύχτα είν' αυτή / δεν σε φέρνει κοντά μου / Μια οθόνη τεράστια θαμπή / να δείχνει τα σφάλματά μου.
Πόσες φορές έχω σκεφτεί πώς θα ήταν η ζωή αν κάποια οθόνη ξεπηδούσε δείχνοντας τα λάθη μας κάθε φορά που λέμε μεγάλες κουβέντες...
Λευκό σκοτάδι
Μουσική - Στίχοι - Πρώτη εκτέλεση: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης
Δίσκος: "Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας" (2007)
Τι περίεργη νύχτα κι αυτή
η μυρωδιά απ`τα μαλλιά σου
έχει απλώσει παγίδες παντού,
ακούω τα βήματά σου.
Τι περίεργη νύχτα κι αυτή,
λευκό σκοτάδι απλώνει.
Τη σκιά μου θα ψάξω να βρω
στο δικό σου σεντόνι.
Ανοιγμένα τα χέρια απαλά
προσπαθούν ν`αγκαλιάσουν
ένα κορμί από μνήμες του χθες
κι όμως πάλι θ`αδειάσουν.
Πόσο άδικη νύχτα είν`αυτή,
δεν σε φέρνει κοντά μου.
Μια οθόνη τεράστια θαμπή
να δείχνει τα σφάλματά μου.
Πόσο άδικη νύχτα είν`αυτή,
λευκό σκοτάδι απλώνει
κι η σκιά μου ξανά θα χαθεί
στο δικό σου σεντόνι.
Ανοιγμένα τα χέρια απαλά
προσπαθούν ν`αγκαλιάσουν
ένα κορμί από μνήμες του χθες
κι όμως πάλι θ`αδειάσουν.
Μουσική - Στίχοι - Πρώτη εκτέλεση: Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης
Δίσκος: "Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας" (2007)
Τι περίεργη νύχτα κι αυτή
η μυρωδιά απ`τα μαλλιά σου
έχει απλώσει παγίδες παντού,
ακούω τα βήματά σου.
Τι περίεργη νύχτα κι αυτή,
λευκό σκοτάδι απλώνει.
Τη σκιά μου θα ψάξω να βρω
στο δικό σου σεντόνι.
Ανοιγμένα τα χέρια απαλά
προσπαθούν ν`αγκαλιάσουν
ένα κορμί από μνήμες του χθες
κι όμως πάλι θ`αδειάσουν.
Πόσο άδικη νύχτα είν`αυτή,
δεν σε φέρνει κοντά μου.
Μια οθόνη τεράστια θαμπή
να δείχνει τα σφάλματά μου.
Πόσο άδικη νύχτα είν`αυτή,
λευκό σκοτάδι απλώνει
κι η σκιά μου ξανά θα χαθεί
στο δικό σου σεντόνι.
Ανοιγμένα τα χέρια απαλά
προσπαθούν ν`αγκαλιάσουν
ένα κορμί από μνήμες του χθες
κι όμως πάλι θ`αδειάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου