Bojorno Principessa!

κλικ

(ήθελα από καιρό να γράψω για το θέμα αυτό γιατί είναι όντως ενδιαφέρον. Με παρακίνησε το άρθρο του Αλέξη Βάκη κι έτσι μπήκα κι εγώ στον πειρασμό να γράψω τις μπούρδες μου...)

Πρέπει να είναι το πιο πετυχημένο - και συνάμα ταλαιπωρημένο - τραγούδι των τελευταίων 10 χρόνων. Η πορεία του από "μελαγχολικό τραγουδάκι" σε "σουξέ" πρώτου μεγέθους που παίζει ΠΑΝΤΟΥ, είναι πραγματικά άξια έρευνας αφού δεν έχει προηγούμενο!

Εγώ πάντως απολαμβάνω τις συνεχιζόμενες επανεκτελέσεις του και κυρίως τα "διαμάντια" που αναρτώνται στο youtube από πάσης φύσης σκηνές της χώρας...
(μην βιαστείς να με πεις κομπλεξικό, ειλικρινά δεν με ενοχλούν-και γιατί να με ενοχλούν δηλ;)

Σου συνιστώ να ρίξεις έστω και μια φευγαλέα ματιά στα σχόλια του κάθε βίντεο... Είναι ανεκτίμητα! Vamos:

Και Βασίλη Καρρά έχω
(από την ιστορική εκείνη εκπομπή στην οποία ο αοιδός ουδέποτε μπόρεσε να συνεννοηθεί με την ΜπουΤσου - θα μου πεις "και ποιός μπορεί;"...)

Και Χαρούλα Αλεξίου έχω

Και Μελίνα Ασλανίδου έχω

Και Γλυκερία έχω

Και Πίτσα Παπαδοπούλου έχω

Και Ελένη Βιτάλη έχω

Και Στέλιο Ρόκκο έχω

Και Πέγκυ Ζήνα έχω

Και Νίκο Οικονομόπουλο έχω

Και Βασίλη Παπακωνσταντίνου έχω

Και Γιάννη Κότσιρα έχω

Και Αντώνη Ρέμο έχω

Και Γιώργο Τσίτογλου έχω

Και Γιώτα Δήμα έχω

Και από τον άρχοντα του κάμπου Μίμη Γκιουλέκα
(ο οποίος δυστυχώς "έφυγε" προσφάτως από κοντά μας. Καλό του ταξίδι.)

Και Άννα-Μαρία Κάλφα + Ομάδα υψηλού κινδύνου έχω

Και Μπάμπη Στόκα έχω

Και Δέσποινα Βανδή έχω
(1:17 "λάθη, σωστά και πάθη μ’έβγαλαν σωστό"... ΘΕΑ!)

Και RnB φάση έχω

Και Νίκο Μακρόπουλο έχω

Τοντορίντου ντεν έκο (ακόμα...)

Όμως το χρυσό μετάλλιο πηγαίνει στοοοονν...

Νότη Βολανάκη (με Βας-Βας-Βας ο Παρασκευάς στο κλαρίνο)

Και η λίστα δεν έχει τελειωμό, αλλά σταματάω γιατί βαρέθηκα...
(ουφφφ... το φχαριστήθηκα όμως. ήθελα από καιρό να το κάνω αυτό το μάζεμα)

" Στην αρχή έπαιζα την «Πριγκιπέσσα» σαν αστείο τραγουδάκι, ήσυχο, που πατούσε στις παλιές φόρμες. Αργότερα το έπαιζα γιατί με ευχαριστούσε, θυμόμουνα ότι το έγραψα σε εποχή παράνοιας, με μοναδικό σταθερό πυρήνα μια γυναίκα. Το είχα γράψει αυτοσαρκαζόμενος, γελώντας. Όμως με τα χρόνια άρχισαν κάποιοι να το τραγουδάνε στα σοβαρά. Έκπληξη! Πολύ καλό αυτό. Είναι το θαύμα της συνείδησης των άλλων. Αυτό θα πει δημιουργία εκ μέρους του ακροατή. "
(Σωκράτης Μάλαμας, από τη συνέντευξη στο "Ποντίκι Art" τον Ιανουάριο του 2009)