...κάποιες μέρες η αγάπη μάς δείχνει το δρόμο...

κλικ

Δεν το παθαίνω συχνά. Να φεύγω από μια συναυλία και να μου έχουν μείνει τα καινούρια τραγούδια του καλλιτέχνη, που τα ακούω για πρώτη φορά. Μου συνέβη σε εκείνη την υπέροχη βραδιά στο Κηποθέατρο Παπάγου. Οι λόγοι είναι πολλοί (ως σηνήθως-έχεις βαρεθεί να το διαβάζεις αυτό, το ξέρω...), αλλά δεν θα αναλυθούν (ξεφυσάς με ανακούφιση... ξαναξέρω).

Και μάλιστα με ένα από αυτά έχω κολλήσει απίστευτα και το ακούω κάθε μέρα (σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις λέω "ας είναι καλά το γιουτιούμπι"). Είναι το...

Μπολέρο

Λένε πως είσαι πιο όμορφη απ’ό,τι ήσουν
πως είσαι ό,τι θα θελαν όλοι να ζήσουν
πως βρήκες το νόημα που έχασα εγώ

Λένε πως τα μαλλιά σου αλλάξανε χρώμα
το σώμα σου άρωμα κι έκανε ακόμα
πως έφυγε και το παλιό σου κενό

Τι ειν’αυτό που δεν μπορούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη τον κανονικό

Όταν ήσουνα δίπλα μου να ξεκινήσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη τον κανονικό

Λένε πως είσαι κάπου που όλοι χορεύουν
που φωτογραφίζουν και δημοσιεύουν
που δεν έχουνε χτες και δεν έχουν καιρό

Ανεβαίνεις στα κτίρια σαν τους αγγέλους
και ψάλλεις χαρούμενους τίτλους του τέλους
αυτού που δεν έχω προλάβει να δω

Τι ειν’αυτό που δεν μπορούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη τον κανονικό

Όταν ήσουνα δίπλα μου να σου χαρίσω
το άγριο ξημέρωμα να σταματήσω
το χρόνο τον ψεύτη τον κανονικό

Λένε πως οι γυναίκες προδίδουν τους άντρες
για λίγη ανασφάλεια, έτσι λεν οι Κασσάνδρες
μακάρι να ήτανε τόσο απλό

Κάποιες μέρες η αγάπη μάς δείχνει το δρόμο
κοιτάει λίγο πίσω, σηκώνει τον ώμο
και χάνεται ενώ εσύ ρωτάς στο κενό

Τι ειν’αυτό που δεν ρωτούσα
όταν ήσουνα δίπλα μου και λίγο ζούσα
και νόμιζα πως δεν θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη τον κανονικό

Όταν ήσουνα δίπλα μου και σ’αγαπούσα
και νόμιζα πως δεν θα ξαναγυρνούσα
στο χρόνο τον ψεύτη τον κανονικό

www.youtube.com/watch?v=QgnXolqfslE

~~~

Το παρακάτω είναι το δεύτερο που μου κόλλησε από εκείνη τη συναυλία και το σιγοτραγουδάω συνέχεια. Μην σε παραξενέψουν τα γέλια στο βιντεάκι. Πίσω απ’το τραγουδάκι κρύβεται μια ιστορία την οποία διηγείται ο Φοίβος πριν το πει κι έτσι το κάνει αρκετά αστείο σε όσους την ξέρουν. Αν προσέξεις τους στίχους, θα την καταλάβεις σε γενικές γραμμές. Πάντως δεν στη λέω! Να πας ν’ακούσεις το Φοίβο να στην πει ο ίδιος που την λέει και καλύτερα! :-))

Super Ferry ή Το βαλσάκι της Δάφνης

Την πρώτη φορά που την είδα
με έπιασε η νύχτα εξ'απήνης
αφού έκανε πάρτυ ο Κοκκίνης
κι εγώ δεν τον ήξερα καν

Πήγα όμως ως λαθρεπιβάτης
ως guest του νησιού των ανέμων
και έπινα βότκα με λέμον
και χόρευα τουιστ και καν-καν
Πήγα όμως ως λαθρεπιβάτης
ως guest του νησιού των ανέμων
και έπινα βότκα με λέμον
και χόρευα τουιστ και καν-καν

Kαι τότε ένα σύννεφο άμμου,
χρυσόσκονης,ζάχαρης-άχνης
το σχήμα πώς πήρε της Δάφνης
και άλλαξε όλη η βραδιά...

Και παίξαμε "θάρρος ή θάρρος"
και φάγαμε ως και γρασίδι
και το άστρο που κάνει παιχνίδι
μας έκανε όλους παιδιά
Και έγινε θάρρος ή θάρρος
και φάγαμε ως και γρασίδι
και το άστρο που κάνει παιχνίδι
μας έκανε όλους παιδιά

Εκεί άκουσα πρώτα το γέλιο
που δεν ξέρει να σταματήσει
τη λέξη που όταν ηχήσει
ξυπνάει κάτι απ' τα γαλλικά

Και με βοηθό μια πισίνα
γαλάζια κι ωραία φωτισμένη
την είδα αναδυομένη,
τη στέγνωσα με μια αγκαλιά
Και με αρωγό μια πισίνα
γαλάζια κι ωραία φωτισμένη
την είδα αναδυομένη,
τη στέγνωσα με μια αγκαλιά

Και τότε ο προδότης ο ήλιος
μου έπαιξε άθλιο παιχνίδι
κι ενώ ήμουν ιπτάμενος ήδη
ξημέρωσε στο Νημποριό

Κι εκείνο το βράδυ της ποίησης
προσγειώθηκε με "σούπερ φέρυ"
ξανά στης Αθήνας τα μέρη
και στο τραγουδάκι αυτό
Κι εκείνο το βράδυ της ποίησης
προσγειώθηκε με "σούπερ φέρυ"
ξανά στης Αθήνας τα μέρη
και στο τραγουδάκι αυτό

www.youtube.com/watch?v=EDbtL1fbUTc

photo: JoaN