Ποιητικόν, τραγουδιστικόν & ολίγον τι μελαγχολικόν

Παγκόσμια μέρα ποίησης προψές κι έκατσα και θυμόμανε ποιήματα που γίναν τραγούδια και τα λάτρεψα για το λόγο τον ένανε ή τον άλλονε...

Το παράπονο
(Μουσική: Δ.Παπαδημητρίου - Ποίηση: Οδ. Ελύτης - Πρώτη εκτέλεση: Ελ. Αρβανιτάκη)
Τόσο συγκινητικό, τόσο αληθινό και μια άψογη Αρβανιτάκη που - αν θες τη γνώμη μου - θα έπρεπε να επικεντρώνεται σε τέτοια τραγούδια (και έχει πει αρκετά να πω του στραβού δίκιο - παράπονο δεν έχω).
...σα να’μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα... ...δευτερη ζωή δεν έχει...

Κράτησα τη ζωή μου
(Μ.Θεοδωράκης - Γ.Σεφέρης - Γ.Μπιθικώτσης)
Πάντα θα ανατριχιάζω μ’αυτό το αριστούργημα. Υποβλητικό σαν να είσαι κάτω από ουρανό που είναι έτοιμος να σε πλακώσει ή και να σε τραβήξει κατά πάνω. Αριστούργημα πραγματικό από τη σχεδόν μεταφυσική συνεργασία Θεοδωράκη - Μπιθικώτση. Η εισαγωγή με το μπουζούκι ακουμπάει τη μέθεξη. Καλοκαίρι 2005 μέσα στο αμάξι με τον πατέρα μου, πάνω στα βουνά της θεσσαλικής Πίνδου με τη φωνή του Μπιθικώτση να μοιάζει με φωνή του φυσικού τοπίου γύρω μας...
...ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα...

Πρέβεζα
(Γιάννης Γλέζος - Κ.Γ.Καρυωτάκης - Β.Παπακωνσταντίνου)
Αναγκαία η πληθωρικότητα της φωνής του Παπακωνσταντίνου, καθώς και η οργισμένη βραχνάδα του, τα ειρωνικά ουρλιαχτά του και τα σπαρακτικά ψιθυρίσματα για ένα ποίημα στο οποίο ο δημιουργός ίσως και να περιγράφει το τέλος του... Κάπως έτσι τέλειωναν κάποτε οι συναυλίες που τρέχαμε σαν έφηβοι, οι οποίες δεν μας έμαθαν μόνο τη ροκ συνθηματολογία και τη χοροπηδηχτή εκτόνωση, όπως νομίζουν κάποιοι, αλλά ευτυχώς μας αποκάλυψαν ποιητές σαν τον Καρυωτάκη, ψυχές σαν τον Άσιμο και μελωδούς σαν τον Λοϊζο... Μια απ’τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας.
...πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα...

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’αγάπησες
(Δ.Παπαδημητρίου - Μ.Πολυδούρη - Ελ.Αρβανιτάκη)
Πάλονται οι εσωτερικές χορδές, η καρδιά επιταχύνει, το μυαλό ταξιδεύει. Σε κάθε ακρόαση. Μαγεία.
...μόνο γιατί μ’αγάπησες γεννήθηκα...

Γιατί μ’αγάπησες
(Β.Δημητρίου - Μ.Πολυδούρη - Μάγδα Πένσου)
Γιατί τελικά γίνεται να υπάρξουν δύο εξαιρετικές προσεγγίσεις στα ίδια λόγια...

Δεκέμβρης 1903
(Σ.Μάλαμας - Κ.Π.Καβάφης - Σ.Μάλαμας)
Ίσως και η κορυφαία μελωδία που σκάρωσε ποτέ ο Σωκράτης. Καταπληκτικό!
...όμως το πρόσωπό σου που κρατάω μες στην ψυχή μου
ο ήχος της φωνής σου που κρατάω μες στο μυαλό μου...

Ο ίσιος δρόμος
(Ορ.Περίδης - Κ.Παλαμάς - Ορ.Περίδης)
Τα ΄χω πει κι εκεί που λέει το λινκ και ακόμα δεν έχω βρει τι με τραβάει τόσο σ’αυτό το κομμάτι...
...που αγεροζούν ελεύθεροι
κι από θεούς κι από ανθρώπους...

Ουλαλούμ
(Ν.Άσιμος - Γ.Σκαρίμπας - Ν.Άσιμος)
Ποιός θα μελοποιούσε Σκαρίμπα; Μα φυσικά ο Άσιμος. Και φυσικά το αποτέλεσμα θα ήταν μαγικό. Δεν θα ξεπεράσω ποτέ το μαγνητισμό που νιώθω γι’αυτό το τραγούδι, όπως και τη λατρεία στον Άσιμο και το Σκαρίμπα. Να πω ότι μ’αρέσει πολύ και η μελωδική ερμηνεία του Β. Παπακωνσταντίνου.
...πάταγα ’γω στραβός μες στα νερά κι εσύ κοντά μου...

Εμένα οι φίλοι μου
(Ν.Μαϊντάς - Κ.Γώγου - Magic de Spell)
Το soundtrack της εφηβείας μου. Πυρετικό, ροκ, ασπρόμαυρο, με γεύση σίδερου.
...τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν...

Θέλω να κουβεντιάσω
(Κυριάκος Σφέτσας - Κατερίνα Γώγου)
Την Παραγγελιά την έχω δει 4 φορές. Προσφάτως κατάλαβα το γιατί. Για την ποίηση της Γώγου.
...κι ούτε να δίνεις συμβουλές
το πως το κατεβάζω έτσι...

Και να αδερφέ μου
(Χ.Λεοντής - Γ.Ρίτσος - Ν.Ξυλούρης)
Δεν χρειάζονται περσότερα!
...θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουν το ίδιο βάρος
σ’όλες τις καρδιές
σ’όλα τα χείλη...

Σταυρός του Νότου - Γραμμές των οριζόντων
(Θ.Μικρούτσικος - Ν.Καββαδίας - Γ.Κούτρας κ.ά.)
Οι δύο δίσκοι του Θ.Μικρούτσικου σε ποίηση Καββαδία, ολόκληροι και απ’την αρχή ως το τέλος με ιδιαίτερη αδυναμία στο αριστούργημα Γυναίκα, τον υπέροχο Σταυρό του Νότου και το φευγάτο Λύχνο του Αλαδίνου. Α και τη μαγική επανεκτέλεση του Θηβαίου στο A board de l'Aspasia. Όταν οι μελωδίες, τα λόγια και η φαντασία ρέουν σαν τη θάλασσα...
...στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό...

Επιτάφιος
(Μ.Θεοδωράκης - Γ.Ρίτσος - Γ.Μπιθικώτσης)
Δεν νομίζω να χρειάζονται εξηγήσεις.

Και μην ξεχνάτε κουφάλες ότι
Σε τούτα δω τα μάρμαρα
κακιά σκουριά δεν πιάνει
Όσο και να προσπαθήσετε.
(ας βαυκαλιστούμε και λίγο)
:-))

Και είναι πολλά ακόμα. Γι’αυτό και...

(ίσως και να) συνεχίζεται...