Σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει δωρεάν στο διαδίκτυο η νέα ταινία μικρού μήκους της ΑΚΣ tiiinewzfilms της οποίας τη μουσική υπογράφει ο Σπύρος Γραμμένος. Το όνομα της ταινίας είναι "Κατάβαση" κ ο άγνωστος γνωστός .. κουκουλοφόρος της ελληνικής rock σκηνής έχει αναλάβει να ντύσει μουσικά το ίσως πιο παραβατικό project της ανεξάρτητης κινηματογραφικής ομάδας.
Η ΑΚΣ tiiinewzfilms στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως η Μαρία Λούκα, ο Λύσανδρος Φαληρέας (Ιμάμ Μπαϊλντί), Trendy Hooliguns κ.ά.
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην "Κατάβαση" κρατάει ο ανερχόμενος ηθοποιός Γιώργος Αλεβιζάκης, γνωστός από τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά του Αλέξανδρου Πανταζούδη "Παιδική Χαρά" (mega, 2010), ενώ στο πλάι του βρίσκεται η νεαρή θεατρική ηθοποιός Ιωάννα Ζυγούρη.
Το bikaki φταίει, να ξέρεις. Που με ρώτησε προχτές αν έχω δει το "Αμελί" κι εγώ θυμήθηκα ότι πάνε χροοοονια από τότε που το είδα.
Και μου γεννήθηκε μια επιθυμία να το ξαναματαδώ (καθότι τα Χριστούγεννα που το έδειξε η "κρατική" ήμανε στο χωριό και ανάμεσα σε τσίπουρα, συκωταριές, κρασιά, φωνές και κλαρίνα, άντε δες εσύ ταινία στην τιβί...)
Και που λες βλέπω προχτές το βράδυ μέσα σε ένα συρτάρι του γραφείου μου το dvd του Αμελί από μια εφημερίδα, βγαλμένο πάνω-πάνω, που σημαίνει υπενθύμιση στον εαυτό μου, τύπου "είμαι εδώ πάνω για να με δεις συντόμως..."
Και το βάζω και το βλέπω (από εξαπανέκαθεν - που λέει κι ο παππούς μου - είχα μια λατρεία στις προτάσεις που ξεκινάνε με "και", όσο κι αν ξέρω ότι είναι λάθος...)
Και πάνω που νόμιζα ότι είχα ηρεμήσει, ξαναφούντωσα...
Διότι όταν είσαι σε αυτήν την κατάσταση (μην ρωτάς. Ό,τι καταλαβαίνεις, καταλαβαίνεις... ), ήξερα ότι κάθε τραγούδι που ακούς, σου φαίνεται πως μιλάει για την περίπτωσή σου. Και ας μην κολλάει καθόλου ρε παιδί μου. Εσύ θα βρεις τρόπο να το φέρεις στα μέτρα σου... Για ταινίες όμως δεν το ξερα. Ή μάλλον δεν το 'χα βιώσει.
Κι έρχεται το Αμελί και σκάει σαν μπόμπα...
Και το φιλοσοφικό ερώτημα παραμένει: Γιατί να μην γίνονται τα πράγματα όπως στις ταινίες; (Θα μου πεις, είναι και κάτι ταινίες που δεν θες ούτε κατά προσέγγιση να σου συμβούν τα πράγματα που δείχουν. Σωστό...)
Η απόσταση είναι σχετικό πράγμα λέμε... (ε άμα δεν έχεις δει την ταινία, μην περιμένεις να καταλάβεις...)
La volonte d'Ingerence de Raymond Dufayel est intolerable! Si Amelie prefere vivre dans le reve et rester une jeune fille introvertie , c' est son droit. Car rater sa vie est un droit inalienable!
Και τώρα θα μου πεις γιατί διάλεξα αυτό το απόσμα. Ε θα 'χω τους λόγους μου...
Εκτός των παραπάνω (αν έχεις καταλάβει γρι...) η ταινία αυτή μου θύμισε και για ποιό λόγο λατρεύω τα γαλλικά έναντι των απαισίων αγγλικών. Κάτι πρέπει να κάνω να τα συνεχίσω (τα γαλλικά). [παρολαυτά bikaki μου και fubu μου ακόμα δεν θυμήθηκα πώς λενε το ψωμί στα γαλλικά και πολύ ντρέπομαι γι' αυτό... Googlάρετε να τελειώνουμε...]
Κι αν τα 'χεις καταφέρει να φτάσες ως εδώ πα-να-πει ότι έχεις καταλάβει είτε τον έντονο συναισθηματισμό του ποστ είτε την απαλεψιά του συντάκτη του ποστ. Οπότε ας ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα με τον δικό μας τον "Αμελί",
τον Σπύρο Γραμμένο, για τον οποίο σου έχω πει και στο παρελθόν και αν δεν... πρόσεχες κακό της κεφαλής σου λέμε:
ό,τιιιιιιιιιιιι να' ναιιι λέμεεεεε! (για το ποστ αυτό, όχι για τον Γραμμένο)
