Under Stress

Aπ'τα καλύτερα πράγματα που είδα τον τελευταίο καιρό. Πραγματικά, αυτή η σύγχρονη πραγματικότητα έχει τόσα θέματα για να τροφοδοτήσει την Τέχνη. Δεν ξέρω γιατί θεωρείται "απολιτίκ". Φταίμε κι εμείς σίγουρα...

Έβαλα την αδερφή μου - που έχει φάει τις συνεντεύξεις για δουλειά με του κουτάλι - να δει την παρακάτω ταινία μικρού μήκους και μου είπε ότι "με αυτά που γίνονται στις πολυεθνικές θα μπορούσαν να γράφονται κάθε μέρα ταινίες και θεατρικά... Όποιος δεν το έχει ζήσει, δεν φαντάζεται τι γίνεται!".

Μια γενιά "Under Stress", λοιπόν, σε όλα τα επίπεδα.

Εξαιρετική δουλειά!

info
"Under Stress": Η 4η μικρού μήκους του Πάρη Πατσουρίδη που βραβέυθηκε στο Φεστιβάλ Δράμας με το 2ο Βραβείο Καλύτερης Ψηφιακής Ταινίας, στο 1ο Φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου Αθήνας (Βραβείο Ερμηνείας στη Μαρκέλλα Γιαννάτου) και στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους Ταινιών Κύπρου με το Βραβείο Φοιτητών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Παίζουν οι: Μαρκέλλα Γιαννάτου, Μαρία Τσιμά, Χριστίνα Μητροπούλου, Δημήτρης Αγοράς, Μάκης Αρβανιτάκης.

Δ/νση Φωτογραφίας.......Γαβριήλ Λουκέρης
Μοντάζ............................. Μίλτος Μπούμης
Sound Design................Γιάννης Χρηστίδης
Original Soundtrack.......Snooze Loop

Φωτογραφίες, συντελεστές και περισσότερες πληροφορίες: http://www.facebook.com/under.stress http://www.imdb.com/title/tt2023840/
http://www.wix.com/ppatsouridis/web

Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Χειμερινή περιοδεία 2012

Απόψε και για τρεις εμφανίσεις ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο "Γυάλινο Μουσικό Θέατρο" στην Αθήνα. Περισσότερα εδώ.

Άκου εδώ και τη συνέντευξη που του έκανε ζωντανά σήμερα το μεσημέρι η Ελληνοφρένεια.

~~~

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ
ΧΕΙΜΩΝΑΣ -ΑΝΟΙΞΗ 2012

IANOYAΡΙΟΣ

27-28-29 ΑΘΗΝΑ, Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

2 ΡΕΘΥΜΝΟ Ωδείο Ρεθύμνου
3 ΗΡΑΚΛΕΙΟ, Cine Studio live
4 ΗΡΑΚΛΕΙΟ, Cine Studio live
10 ΒΟΛΟΣ, Gold Star – Music Hall
11 ΚΑΣΤΟΡΙΑ Nautica Hall

ΜΑΡΤΙΟΣ

3 ΠΑΤΡΑ, Ακτή Δυμαίων
30 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Principal
31 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Principal

Περισσότερα εδώ.

Κι άλλο;

Θεόδωρος Αγγελόπουλος
27.04.1935 - 24.01.2012

Άντε να μην πιστέψεις στη μεταφυσική μετά. Δεν μας φτάνουν οι σκοτεινές μέρες που ζούμε, "φεύγουν" μαζικά και μερικοί απ'τους πιο φωτεινούς ανθρώπους της βαριάς βιομηχανίας μας (όχι, δεν είναι ο τουρισμός), του Πολιτισμού μας. Καλό ταξίδι στον μεγάλο Ποιητή του Κινηματογράφου μας.

http://www.youtube.com/watch?v=RQP1w4HVzQE

Tonis Sfinos Show @ Koo Koo (14/1)

Θεότρελο ρετρο σκηνικό στο Κοο Κοο με τον μεγάλο λάβερ Tonis Sfinos. Είχε χαβαλέ, δεν μπορώ να πω. Τα υποδέλοιπα εκεί.

http://www.youtube.com/watch?v=DWMGEKCbf8I

http://www.youtube.com/watch?v=-zFP4k8LX88

http://www.youtube.com/watch?v=6Eu3G81D6j0

Μια Δευτέρα

Σωκράτης στο Σταυρό του Νότου; Δευτέρες; Πλάκα μας κάνει, έτσι;

Αχχχχ τι μας θύμισε... Σαν να μην έχει περάσει ούτε μέρα από τότε που ήμαστε φοιτητάρια και δεν χάναμε ούτε μία εμφάνισή του εκεί. Που φεύγαμε 5 και 6 άτομα σε ένα αμάξι με τον "Κύκλο" στο τέρμα και κοιμόμασταν σε σπίτια στρωματσάδα.

Και τώρα τι άλλαξε νομίζεις; Ο Σωκράτης 5-6 χρόνια μεγαλύτερος αλλά με την ίδια και μεγαλύτερη τρέλα. Εμείς λίγο μεγαλύτεροι με πτυχία αλλά χωρίς δουλειές. Η ουρά έξω απ'το Σταυρό αρκετά μεγαλύτερη (δεν φτάνει πια να πας μια ώρα νωρίτερα για να προλάβεις τις καλές θέσεις ορθίων).

Τι χαμός ήταν αυτός την περασμένη Δευτέρα; Τα υπόλοιπα εκεί.

Και μερικές φωτο απ'τον φίλο Yiannis
(κλικ πάνω τους για να τις δεις καλύτερα)

Απόψε ο Νίκος Ζουρνής στον Πυρήνα

Δελτίο Τύπου

Ο Νίκος Ζουρνής παρουσιάζει τα τραγούδια της νέας δισκογραφικής δουλειάς του με τίτλο «Όλα τα χρώματα του μπλε», στη μουσική σκηνή «Πυρήνας», τις Τρίτες 27 Δεκεμβρίου και 3 Ιανουαρίου. Ο δίσκος κυκλοφορεί αυτές τις μέρες και περιέχει στίχους του Μάνου Ελευθερίου, του Διονύση Καψάλη και του Θοδωρή Γκόνη. Επίσης θα ακουστούν τραγούδια από την πρώτη δισκογραφική δουλειά του τραγουδοποιού με τίτλο «Χιλιόμετρα».

Ο δίσκος «Χιλιόμετρα» κυκλοφόρησε το 2009 και περιείχε στίχους του Μιχάλη Γκανά όπως επίσης και ένα μελοποιημένο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου. Εκτός από τον ίδιο τον τραγουδοποιό ερμήνευαν τραγούδια ο Μανώλης Λιδάκης, ο Απόστολος Ρίζος και η Μαρία Λούκα.

Επί σκηνής, μαζί με το Νίκο Ζουρνή, δύο εξαιρετικές ερμηνεύτριες της νέας γενιάς, η Αυγερινή Γάτση και η Λαμπρινή Καρακώστα εμπλουτίζουν το μουσικό πρόγραμμα με ανατολίτικες και δυτικές μελωδίες. Επίσης τρεις σπουδαίοι μουσικοί συμπράττουν και συν-διαμορφώνουν νότες και τραγούδια. Ο Κώστας Σταυρόπουλος (κιθάρα, λαούτο, μπουζούκι), ο Επίκουρος Τριανταφυλλίδης (βιολί) και ο Γιάννης Βουτσινάς (κοντραμπάσο).

Εκτός από την προσωπική δισκογραφία του Νίκου Ζουρνή θα ακουστούν και τραγούδια των: Σωκράτη Μάλαμα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Ορφέα Περίδη και άλλων, καθώς και επιλεγμένα ρεμπέτικα και παραδοσιακά.

Το πλήρωμα του καραβιού είναι έτοιμο για αναχώρηση και σας υπόσχεται ένα μουσικό ταξίδι σε όλα τα χρώματα του μπλε!

ώρα έναρξης: 10.30
Πυρήνας: Μιχαλακοπούλου & Διοχάρους (περιοχή Χίλτον) τηλ. 210 7237150
http://www.pirinas.com/

Ρεπορτάζ από την πρεμιέρα για το Mix Grill
του Μιχάλη Τσαντίλα

~~~
http://www.youtube.com/watch?v=9tFMRfOuRQ0

http://www.youtube.com/watch?v=yieDVJ5vQKc

Νίκος Ζουρνής
~~~

Ο Πέτζα

Είναι αυτό που στη μουσική το λέμε "μεγάλωσα με τα τραγούδια του". Εγώ λοιπόν μεγάλωσα με τα τρίποντά του. Η φωτο δείχνει τη φάση αθλητικού αγώνα που έχω πανηγυρίσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στη ζωή μου (ήμουν και πιτσιρικάς άλλωστε). Ο ΠΑΟΚ με τα λίγα χρήματα, ο ΠΑΟΚ μετά τη χρυσή του εποχή, χωρίς Φασούλα, Λέβινγκστον, Κόρφα, Πρέλεβιτς, Σάβιτς, ο ΠΑΟΚ ανάμεσα στα δύο αναπτυσσόμενα τότε θηρία του αθηναϊκού μπάσκετ με τους ακριβοπληρωμένους αστέρες, κατεβαίνει στο Φάληρο και παίζει ημιτελικό με τον Ολυμπιακό χωρίς να του δίνει κανείς μεγάλη τύχη. Εκείνος όμως παίρνει την μπάλα, με ελάχιστα δεύτερα να απομένουν και υπό δύσκολες προϋποθέσεις δοκιμάζει τρίποντο. Φυσικά το βάζει και κουφαίνει όλη την Ελλάδα, όπως το συνήθιζε, πριν περάσει τον Ατλαντικό και κουφάνει όλο τον κόσμο. Αυτός είναι ο "Πέτζα" λοιπόν, ο Πρέντραγκ Στογιάκοβιτς, που αποφάσισε προχτές να σταματήσει οριστικά το μπάσκετ. Έχω συνδέσει όλη μου τη γυμνασιακή ηλικία με αυτόν τον αθλητή. Στο άκουσμα της είδησης ένιωσα περίεργα γι'αυτό ήθελα να του πω τουλάχιστον ένα "ευχαριστώ".

Να μάθω (ποστ προσωπικο και ασχετο)

Πολλοί ρωτούν τι στο διάολο βρίσκουμε σε αυτόν τον σκοτεινό τύπο και τρέχουμε από πίσω του σαν τρελοί. Η απάντηση βρίσκεται στο παρακάτω βίντεο. Και πάλι δεν θα καταλάβουν κάποιοι, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς.

Πάω να γράψω την τιμωρία μου:

Να μάθω να κλείνω άμεσα εισιτήρια όταν ανακοινώνεται συναυλία στο Δοχό
Να μάθω να κλείνω άμεσα εισιτήρια όταν ανακοινώνεται συναυλία στο Δοχό
Να μάθω να κλείνω άμεσα εισιτήρια όταν ανακοινώνεται συναυλία στο Δοχό
Να μάθω να κλείνω άμεσα εισιτήρια όταν ανακοινώνεται συναυλία στο Δοχό
Να μάθω να κλείνω άμεσα εισιτήρια όταν ανακοινώνεται συναυλία στο Δοχό
Να μάθω να κλείνω άμεσα εισιτήρια όταν ανακοινώνεται συναυλία στο Δοχό




Όποιος "ομοιοπαθής" αντέχει μαχαιριές στην καρδιά, μπαίνει γιουτούμπι και ψάχνει "Δοχός 2011". Το τι θα δει.... το τι θα δει....

Βικακι αντεχεις;

Ένα αντίο στη Cesaria Evora

Η Cesaria Evora έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο (17.12.2011). Ήταν από τις πιο αγαπημένες μου τραγουδίστριες και δεν θα μου συγχωρήσω που, ενώ είχα την ευκαιρία πέρυσι, δεν πήγα να την δω ζωντανά.

Αναδημοσιεύω παλαιότερη αναφορά μου στη σπουδαία αυτή καλλιτέχνιδα:


H Cesaria Evora γεννήθηκε το 1941 στο Πράσινο Ακρωτήρι (Cape Verde), στην πόλη Mindelo που αποτελεί το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας. Έχασε τον πατέρα της όταν ήταν μόλις 7 ετών, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα η μητέρα της να αναγκαστεί να την στείλει για λίγο καιρό σε ορφανοτροφείο ώστε να αντιμετωπίσει την ανέχεια και τη φτώχεια. Στο ορφανοτροφείο ήταν η πρώτη φορά που η Evora έμαθε να τραγουδά συμμετέχοντας στη χορωδία του ιδρύματος.





Κατά την εφηβεία της ήρθε για πρώτη φορά σε άμεση επαφή με τα παραδοσιακά τραγούδια της χώρας της μαθαίνοντάς τα από έναν ντόπιο. Ήταν τα λεγόμενα mornas, που αποτελούν τραγούδια της μελαγχολίας, της νοσταλγίας με πολύ όμορφο όμως ρυθμό και μελωδία. Η λέξη morna πρέπει να προέρχεται από το αγγλικό mourn που σημαίνει θρηνώ, πράγμα που υποδηλώνει και τις πολλαπλές επιρροές της μουσικής του Πράσινου Ακρωτηρίου. Η χώρα αυτή άλλωστε, όντας πορτογαλική αποικία μέχρι το 1975 και ναυτικό πέρασμα μέχρι και τις μέρες μας, είναι ένα μωσαϊκό από διαφορετικές κουλτούρες. Η τοπική μουσική παράδοση έχει επιρροές τόσο από τη Δυτική Αφρική (η χρήση και το στυλ των κρουστών παραπέμπει εκεί), όσο και από την Πορτογαλία αλλά και την Λατινική Αμερική.

Η Evora άρχισε να εξελίσσεται καλλιτεχνικά και να γίνεται μία από τις καλύτερες τραγουδίστριες της πατρίδας της πάνω στο είδος των mornas. Με τη βοήθεια τοπικών μουσικών έγινε αρκετά γνωστή στο Πράσινο Ακρωτήρι παίρνοντας μάλιστα τον χαρακτήρισμό "Η Βασίλισσα των mornas". Είχε την τύχη να έχει συγγένεια με τον δεύτερο σημαντικότερο συνθέτη των mornas μετά τον Eugenio Tavares, τον Β. Leza (ψευδώνυμο που προέρχεται από την πορτογαλική λέξη beleza που σημαίνει ομορφιά), ο οποίος έγραψε πολλά από τα τραγούδια των πρώτων της δίσκων. Η Evora, παρότι έγινε γνωστή στη χώρα της, δεν κατάφερε όχι μόνο να ξεπεράσει τα σύνορά της καλλιτεχνικά, αλλά ούτε και να κερδίσει αξιοπρεπή χρήματα από την μέχρι τότε πορεία της στο τραγούδι. Η άσχημη οικονομική της κατάσταση, τα προσωπικά της προβλήματα και το κακό οικονομικό και πολιτικό κλίμα του Πράσινου Ακρωτηρίου που συνεχιζόταν και μετά την απελευθέρωση, οδήγησε την Evora στον αλκοολισμό και την αποχή της από τα μουσικά πράγματα για 10 ολόκληρα χρόνια (περίπου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80).

Τελικά πείθεται να συνεχίσει την πορεία της στο τραγούδι και με τη βοήθεια ενός συμπατριώτη της μουσικού που δούλευε στην Πορτογαλία κατάφερε να κάνει συναυλίες και ηχογραφήσεις στην ιβηρική χώρα. Ώσπου το 1988 έγινε κάτι που άλλαξε όλη τη ροή της καριέρας της αλλά και της μουσικής του Πράσινου Ακρωτηρίου. Ένας Γάλλος παραγωγός ονόματι Jose da Silva, με καταγωγή από το Πράσινο Ακρωτήρι, της πρότεινε να την πάρει μαζί του στο Παρίσι και να δοκιμάσουν την εκεί ηχογράφηση και έκδοση ενός δίσκου. Ακόμη και τότε τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Χρειάστηκε η έκδοση τεσσάρων δίσκων στη Γαλλία για να έρθει τελικά η διεθνής αναγνώριση και η επιτυχία. Ο δίσκος "Miss Perfumado" του 1992 είχε τεράστια απήχηση με το τραγούδι "Sodade" να γίνεται το πρώτο ξένο "χιτ" στη Γαλλία. Ο δίσκος Miss Perfumado ήταν ο πρώτος που δεν περιείχε ηλεκτρισμό αλλά βασίστηκε στην ακουστική μουσική παράδοση του Πράσινου Ακρωτηρίου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι ίδιοι οι μουσικοί της χώρας αυτής να εκτιμήσουν και να αγαπήσουν από την αρχή τον ντόπιο μουσικό τους πλούτο, καθώς μέχρι να σημειωθεί αυτή η διεθνής επιτυχία της Evora σνόμπαραν τη μουσική τους παράδοση και έψαχναν μανιωδώς το "μοντέρνο" στηριζόμενοι στον ηλεκτρισμό.



Από το 1992 μέχρι και σήμερα η Cesaria Evora απολαμβάνει τη διεθνή αναγνώριση. Είναι η κοινωνός της χώρας της στον υπόλοιπο κόσμο. Έκανε γνωστό σε όλη την υφήλιο τον μουσικό πλούτο του Πράσινου Ακρωτηρίου. Βοήθησε σημαντικά με τους δίσκους και τις εμφανίσεις της στην καθιέρωση της (πολύ μοδάτης σήμερα) world σκηνής. Έχει δώσει πάμπολλες συναυλίες σε πολλά μέρη του κόσμου. Είναι γνωστή ως "Η ξυπόλητη ντίβα" λόγω της συνήθειάς της να τραγουδά πάντα χωρίς παπούτσια χρησιμοποιώντας αυτόν το συμβολικό τρόπο για να διαμαρτυρηθεί για τη συνεχιζόμενη φτώχεια της πατρίδας της. Τα τραγούδια της άλλωστε, τα mornas, μιλούν για τα σκλαβοπαζαρα, την αποικιακή καταπίεση, τη φτώχεια, τη νοσταλγία, τη γλυκιά μελαγχολία και φυσικά τον έρωτα.

Μετράει τρία συνεχόμενα βραβεία Grammy για τα ισάριθμα άλμπουμ που κυκλοφόρησε μεταξύ 2000 και 2004. Στην πρώτη συναυλία που έδωσε στις ΗΠΑ, στο Bottom Line, έδωσαν το παρόν η Madonna, ο David Byrne, Brandford Marsallis και άλλα μεγάλα ονόματα.

Δισκογραφία και άλλες πληροφορίες εδώ

Συνέντευξη: Σαββέρια Μαργιολά & Αμαλία Τάτση

Τις Τετάρτες 21 και 28 Δεκέμβρη, δύο εξαιρετικές νέες τραγουδίστριες, η Σαββέρια Μαργιολά και η Αμαλία Τάτση, θα παρουσιάσουν τη μουσική παράσταση "Εντεχνολαϊκοί διάλογοι" στο "Γυάλινο Up Stage" στα πλαίσια των μουσικών εκδηλώσεων που διοργανώνει το ηλεκτρονικό μουσικό περιοδικό "Ορφέας". Με αυτή την αφορμή, επικοινωνήσαμε με τις δύο νέες καλλιτέχνιδες και είπαμε δυο κουβέντες για την έως τώρα πορεία τους, αλλά και για τη συγκεκριμένη παράσταση.

- Σαββέρια, τι ήταν αυτό που σε κέρδισε στο τραγούδι με δεδομένο ότι έχεις σημαντικές σπουδές και σε άλλους τομείς (Κοινωνιολογία, Χορός); Έχεις κάποια άμεσα σχέδια (δισκογραφικά, live) και κάποια πιο μακροπρόθεσμα όνειρα;

Σαββέρια Μαργιολά (Σ.Μ.): Το τραγούδι ήρθε στη ζωή μου πολύ φυσικά πριν καλά καλά προλάβω να το θελήσω ουσιαστικά. Με κέρδισε τελικά γιατί μου γαληνεύει την ψυχή και με κάνει να εξωτερικεύω συναισθήματα κρυμμένα, γιατί με κάνει να ανακαλύπτω τις διαφορετικές πτυχές του εαυτού μου. Είναι το δικό μου παραμύθι... Αυτή την περίοδο τραγουδάω στο Κέντρο Αθηνών με τον Μητροπάνο, τον Κότσιρα και τον Μπάση. Παρράλληλα θα πραγματοποιήσουμε δυο παραστάσεις στο Γυάλινο up stage με την Αμαλία Τάτση στις 21 & 28 Δεκεμβρίου ενώ μετά τις γιορτές έχω σκοπό να κάνω κάποιες δικές μου παραστάσεις σε διάφορες μικρές σκηνές. Δισκογραφικά προετοιμάζω το δεύτερό μου album. Όσο για τα μακροπρόθεσμα σχέδια φυσικά και υπάρχουν, είναι πολλά αλλά επειδή δεν μου αρέσει να εκβιάζω καταστάσεις αφήνω τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους.

- Αμαλία, δουλεύεις σαν φιλόλογος, ταυτόχρονα με το τραγούδι. Έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κατάσταση, με την κατάρρευση της δισκογραφίας και τη γενικότερη κρίση, πιστεύεις ότι οι περισσότεροι καλλιτέχνες θα αδυνατούν να ασχολούνται αποκλειστικά με το τραγούδι;

Αμαλία Τάτση (Α.Τ.): Πιθανότατα ναι. Η δισκογραφία έχει καταρρεύσει, όπως είπες, και πλέον ένας τραγουδιστής έχει να στηριχθεί μόνο στις ζωντανές εμφανίσεις του. Πολύ δύσκολα αυτό είναι αρκετό, ειδικά για κάποιον που δεν είναι ευρέως γνωστός. Πάντως, μπορεί να υπάρχει και θετική πλευρά σε όλο αυτό. Προσωπικά, από τις σπουδές φιλολογίας και την ενασχόληση με τη διδασκαλία μόνο καλύτερη έγινα. Και είμαι υπέρ του να υπάρχει μια δεύτερη ασχολία, καμιά φορά η τέχνη χρειάζεται διαλείμματα.

- Συμμετέχεις στο νέο δισκο του σπουδαίου μουσικού και συνθέτη Νότη Μαυρουδή "Στου χρόνου τις καταπακτές" και ερμηνεύεις εξαιρετικά το τραγούδι "Τα χρόνια που θυμήθηκα". Προσωπικά πιστεύω ότι ο δίσκος αυτός είναι από τους πιο αξιόλογους που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Θέλω να μου μιλήσεις για την εμπειρία σου από αυτή τη συνεργασία.

Α.Τ.: Είναι πράγματι ένας πολύ ωραίος δίσκος, με μεγάλη ποικιλία, αρκετά μοντέρνα στοιχεία και βέβαια με το ιδιαίτερο ύφος του Νότη Μαυρουδή. Είναι και μια ηρωική πράξη η ολοκλήρωση αυτού του δίσκου, καθώς την πραγματοποίησε ο κ.Μαυρουδής αποκλειστικά με δικά του μέσα. Η δική μου συμμετοχή προέκυψε καθώς ήδη είχαμε ξεκινήσει μια σειρά από ζωντανές εμφανίσεις και είχαμε εξοικειωθεί ο ένας με τον άλλο, σε μουσικό και ανθρώπινο επίπεδο. Το τραγούδι, σωστά διαλεγμένο από τον συνθέτη, μου ταίριαξε αμέσως και δέχτηκα με χαρά να το ερμηνεύσω. Είναι μάλιστα το πρώτο επίσημο δισκογραφικό μου βήμα, οπότε η χαρά μου είναι διπλή. Η συνεργασία με τον Νότη Μαυρουδή είναι από κάθε άποψη μια πολύ θετική εμπειρία. Με έχει βοηθήσει πολύπλευρα.

- Σαββέρια, σε πρωτοάκουσα στο δίσκο "Σπαει το ρόδι" και με εντυπωσίασες. Το βιογραφικό σου είναι γεμάτο από εμφανίσεις και συνεργασίες με πολύ σημαντικά ονόματα. Να αναφέρω τον Νταλάρα, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τη Μαρινέλλα, την Αλεξίου, το Μακεδόνα. Πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν όλα αυτά, στην εξέλιξη της καριέρας μιας νέας τραγουδίστριας; Ξεχωρίζεις κάποια από τις συνεργασίες που έχεις κάνει ως τώρα για κάποιο λόγο;

Σ.Μ.: Αισθάνομαι ευτυχής που μέχρι τώρα είχα την τύχη να συνεργαστώ με τόσο αξιόλογους καλλιτέχνες. Από κάθε συνεργασία έχω πάρει πολύτιμα στοιχεία που με βοηθούν να βελτιώνομαι και να διευρύνω την αισθητική μου. Όλες έχουν ξεχωριστή θέση στην ψυχή μου και τις θυμάμαι έντονα!

- Τις προάλλες συζητούσα με μια φίλη τραγουδίστρια και της ανέφερα τις εμφανίσεις σου με την Αμαλία Τάτση, στο "Γυάλινο". Στο άκουσμα του επωνύμου με ρώτησε αν είσαι η κόρη του Δημήτρη Μαργιολά. Το μουσικό οικογενειακό σου παρελθόν, σου άνοιξε πόρτες, σε βοήθησε να κάνεις πιο γρήγορα βήματα (συνεργασίες, δίσκους, εμφανίσεις) ή αντίθετα σου δημιουργεί ένα αίσθημα ευθύνης; Σε αγχώνει αυτό;

Σ.Μ.: Στον πατέρα μου χρωστάω ως ένα μεγάλο μέρος την αγάπη μου για τη μουσική γιατί μεγάλωσα δίπλα στη δική του αγάπη γι’αυτήν. Με τροφοδότησε και με τροφοδοτέι με τη γνώση του και την εμπειρία του όμως ποτέ (και λόγω του χαρακτήρα του) δεν υπήρξε το μέσον για την εξέλιξη της πορείας μου.

- Προερχόμενη από μία τέτοια μουσική οικογένεια, με ισχυρή σχέση με το λαϊκό μας τραγούδι, τι πιστεύεις για το λαϊκό σήμερα; Υπάρχει τελικά; Θεωρείς τον εαυτό σου λαϊκή τραγουδίστρια;

Σ.Μ.: Ζούμε στη Ελλάδα όπου ένα μεγάλο μέρος της παράδοσής μας κατέχει το λαϊκό, το οποίο δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αποποιηθούμε. Το «καλό λαϊκό» υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει! Ακούω πολλή μουσική, πολλά διαφοτερικά είδη και μου αρέσουν σχέδον όλα. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι το λαϊκό έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και αισθάνομαι ότι του ανήκω. Παρ’ολα αυτά μου αρέσει πολύ να πειραματίζομαι και να δοκιμάζω καινούρια για μένα πράγματα και στυλ.

- Αμαλία, ερμήνευσες Χατζιδάκι και Μεγάλο Ερωτικό. Πόσο σημαντικο είναι για μια νέα τραγουδίστρια να ερμηνεύει ένα τόσο μεγάλο συνθέτη και ένα τόσο δύσκολο έργο;

Α.Τ.: Δεν νομίζω ότι έχω λόγια να περιγράψω το πόσο σημαντικο ήταν αυτό… Ήταν κάτι που με συγκίνησε βαθιά. Ο Γιώργος Κουρουπός και ο Μίλτος Λογιάδης με εμπιστεύτηκαν για ένα τόσο δύσκολο και τόσο σπουδαίο έργο, όταν εγώ καλά καλά δεν εμπιστευόμουν τον εαυτό μου, ούτε καν για μικρότερα πράγματα.. Λυπάμαι μόνο που προλάβαμε να κάνουμε μόνο μια συναυλία, καθώς η Ορχήστρα των Χρωμάτων έπεσε μετά σε έναν κυκεώνα προβλημάτων.. Ήταν πάντως κάτι μαγικό. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να μπορέσουμε να το επαναλάβουμε.


- "Εντεχνολαϊκοί διάλογοι" ο τίτλος της μουσικής παράστασης που θα παρουσιάσετε μαζί στο "Γυάλινο". Πείτε μας δυο λόγια για το πώς ξεκίνησε η ιδέα γι'αυτήν την παράσταση και τι θα μας παρουσιάσετε.

Α.Τ.: Η αρχική ιδέα ήταν του Τάσου Καραντή, δημοσιογράφου και ιδρυτή του διαδικτυακού περιοδικού «Ορφέας». Συστηματικός ακροατής και σε αναζήτηση νέων φωνών, είχε παρακολουθήσει συναυλίες και των δυο μας και σκέφτηκε ότι θα ήταν ενδιαφέρον να ενώσουμε τις δυνάμεις και τα ηχοχρώματά μας σε μια παράσταση. Θα παρουσιάσουμε, λοιπόν, αγαπημένα μας τραγούδια, έντεχνα και λαϊκά, που θα συνδιαλέγονται καθ’όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Η καθεμία θα δώσει το στίγμα της με το ρεπερτόριο της επιλογής της, αλλά θα βαδίσουμε και σε κοινούς δρόμους. Η ιδέα υλοποιείται με τη συνεργασία του Ορφέα και του γραφείου παραγωγής της Έλλης Ρουμπέν.

Σ.Μ.: Είναι λοιπόν μια ιδέα που ξεκίνησε από τον Τάσο Καραντή, σε συνεργασία με την Έλλη Ρουμπέν μέσω της «Artway», οι οποίοι διοργανώνουν μουσικές βραδιές στο Γυάλινο up stage απο τις 30 Νοεμβρίου με στόχο όπως λένε και οι ίδιοι το ταξίδι της μουσικής ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Στις δικές μας παραστάσεις, με την Αμαλία, θα κάνουμε ένα διάλογο με έντεχνα και λαϊκά τραγούδια που αγαπάμε και θα δείξουμε πώς αυτά μπορούν να συνυπάρχουν.

- Μιας και αυτή η μουσική βραδιά θα γίνει στα πλαίσια του διαδικτυακού e-orfeas.gr λοιπόν, θα θέλαμε τη γνώμη σας για τον ηλεκτρονικό μουσικό τύπο. Τον παρακολουθείτε; Πιστεύετε ότι προς τα εκεί πηγαίνει το πράγμα;

Α.Τ.: Ναι, έχω μπει στη λογική του ηλεκτρονικού τύπου και τον παρακολουθώ εδώ και κάποιο καιρό. Με ικανοποιεί τόσο η αισθητική του όσο και η άμεση και διαδραστική πληροφόρηση που παρέχει. Άλλωστε, η σταθερά ανοδική πορεία του δείχνει ότι σίγουρα δεν είναι ένα παροδικό φαινόμενο.

Σ.Μ.: Ο ηλεκτρονικός μουσικός τύπος είναι δεδομένος σήμερα. Τον παρακολουθώ με ενδιαφέρον. Μας διευκολύνει στον τομέα της ενημέρωσης γιατί είναι έυκολα και γρήγορα προσβάσιμος και πιστεύω πώς όσο περνάει ο καιρός, λόγω της ραγδαίας εξέλιξης της τεχνολογίας και της χρήσης του διαδικτύου θα είναι το σημαντικότερο μέσο ενημέρωσης για τη μουσική.

info
Σαββέρια Μαργιολά & Αμαλία Τάτση: "Εντεχνολαϊκοί διάλογοι" @ Γυάλινο Up Stage (21 & 28 /12). Περισσότερα εδώ

~~~

Επιμέλεια ερωτήσεων: Μανόλης Μαυράκης (Emmanuel), Stepas

Συνέντευξη για το www.mixgrill.gr
Αναδημοσίευση από εδώ

~~~

Ένα τραγούδι για τους απεργούς

Το να μιλήσω εγώ για τον αγώνα των εργαζομένων της "Ελληνικής Χαλυβουργίας", από την ασφάλεια του πατρικού σπιτιού μου που με στηρίζει τώρα στα δύσκολα και πίσω από έναν αποχαυνωτικό διαδικτυωμένο υπολογιστή που μας δίνει την ψευδαίσθηση ότι... κάτι κάνουμε, ίσως να συνιστούσε λαϊκισμό, αν όχι ύβρη. Ωστόσο, επειδή πιστεύω πως έστω και ένας παραπάνω να μάθει για τον ηρωικό αυτό αγώνα - γιατί ηρωισμό αποτελεί και μόνο η πράξη της απεργίας στις μέρες μας - μπαίνει ένα ακόμα λιθαράκι στην χιλιοστό το χιλιοστό αλλαγή των συνειδήσεων, θα αρκεστώ να πω ότι οι 45 (και πλέον) μέρες απεργίας των εργατών της "Χαλυβουργίας" δίνουν τεράστια μαθήματα αξιοπρέπειας, αγωνιστικότητας, ταξικότητας (ναι, υπάρχει κι αυτή, ας το πάρουμε απόφαση) και αλληλεγγύης.

Ευχαριστώ τα "Μουσικά Προάστια" για την πρόσκληση να αφιερώσουμε συμβολικά ένα τραγούδι στους απεργούς. Δεν θα πρωτοτυπήσω και θα αφιερώσω το "Τίποτα δεν πάει χαμένο" των Λοϊζου - Ρασούλη, γιατί πρέπει απλά να καταλάβουμε ότι τίποτα δεν πάει χαμένο, όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες...

Η πρόσκληση ισχύει για όλους τους μπλόγκερ (τι λέξη κι αυτή, τεσπα...). Όποιος θέλει ας συνεχίσει αυτήν την προσπάθεια αφιερώνοντας ένα τραγούδι στους απεργούς από τον ιστότοπό του και καλώντας και άλλους να συμμετάσχουν. Ενδεικτικά κι εγώ, για να μην σπάσει η αλυσίδα, προσκαλώ τα μπλογκ Γιώργος Σαρρής, Η καλύβα ψηλά στο βουνό, Σφίξανε τα πράγματα, αλλάξανε οι καιροί

Για τη Σώτια Τσώτου

"Εμείς οι τρεις στον καφενέ / τσιγάρο πρέφα και καφέ / βρε δε βαριέ - βρε δε βαριέσαι αδερφέ", τραγουδά συχνά - πυκνά, συνήθως χωρίς προφανή αιτία, ο πατέρας μου στο σπίτι όλα αυτά τα χρόνια. Της γενιάς του τραγούδια άλλωστε. Στο ίδιο στυλ, πετάγεται πολλές φορές μέσα στην ησυχία και απαγγέλλει σε γρήγορο ρυθμό - σχεδόν ραπ! - ολόκληρα κατεβατά στίχων από τραγούδια του Κώστα Χατζή. "Πολύ με πίκρανε η ζωή / μακριά θα φύγω ένα πρωί / θ' ανέβω σ'ένα αεροπλάνο / να δω τον κόσμο από κει πάνω" και το αγαπημένο του "Τα νιάτα του έφαγε ο Στρατής / στα ναυπηγεία ολημερίς / φτιάχνει τα πιο γερά σκαριά / να πάνε οι άλλοι μακριά / να ταξιδέψουνε τη γη / οι τυχεροί, οι τυχεροί". Μετά συνήθως ακολουθούν κι άλλα, πάντα με αυτή τη γρήγορη απαγγελία χωρίς να χάνει στίχο, ενώ η σκηνή καταλήγει πάντα με τις μνήμες του από τις μπουάτ της δεκαετίας του '70. Αυτό που μου έκανε όμως εντύπωση είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια, τις άπειρες φορές που η σκηνή αυτή επαναλήφθηκε, δεν παρέλειψε ποτέ να μας τονίσει "Και ξέρεις ε; Στίχοι Σώτιας Τσώτου. Καταπληκτικοί στίχοι!". Αν και δεν συγκράτησα ποτέ το περίεργο αυτό όνομα, ούτε μπήκα στη διαδικασία να ψάξω πολλά παραπάνω, μπορώ να πω ότι είχε χαραχτεί μέσα μου από τις αναφορές του πατέρα μου. Άλλωστε ήταν μια γυναίκα που δεν έβγαινε συχνά στα μέσα και ειδικά η γενιά η δική μου δεν είχε καμία εικόνα της. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι ο πατέρας μου, συνειδητά ή όχι, έλεγε πάντα τους στίχους απ'τα τραγούδια της σε στυλ γρήγορης απαγγελίας, παραμερίζοντας κάπως τη μελωδία. Δεν είναι λοιπόν μόνο πως πρόκειται για τραγούδια της γενιάς του με τα οποία έχει ισχυρότατη βιωματική σχέση, ούτε οι μνήμες του από τις μπουάτ όπου πολλές φορές λέγονταν με έναν τέτοιο διαλογικό τρόπο τα τραγούδια, αλλά και η ίδια η τεράστια διεισδυτικότητα και ευαισθησία των στίχων της Σώτιας Τσώτου. Και πού να 'ξερα εγώ, πως πέρα από αυτά τα κοινωνικής και πολιτικής ευαισθησίας τραγούδια, η αγαπημένη στιχουργός του πατέρα μου έχει γράψει μερικά από τα ωραιότερα λαϊκά που κι εγώ πάντα λάτρευα, όπως το πασίγνωστο, στιβαρό "Βραδιάζει" του Καζαντζίδη ή το αγαπημένο μου χασάπικο "Έτσι ειν' οι ανθρώποι"... Με λύπη μου έμαθα ότι η Σώτια Τσώτου έφυγε απ' τη ζωή πριν λίγες μέρες (10/12) σε ηλικία 69 ετών. Μια σύντομη αναφορά στην τεράστια συμβολή της στο ελληνικό τραγούδι θα βρείτε εδώ.

http://www.youtube.com/watch?v=_OiG6a6gV80