Τα παραβάν δεν είναι για να γδυνόμαστε τις ευθύνες μας...

Αύριο φεύγω για χωριό. Πάω να ψηφίσω. Αν και μόλις 24 ετών, σε μερικά θέματα είμαι παραδοσιακός. Παραείμαι μάλιστα. Έτσι έχω κρατήσει σκοπίμως τη συνήθεια να έχω τα εκλογικά μου δικαιώματα στον τόπο καταγωγής μου και όχι στον τόπο διαμονής μου. Είναι μια αφορμή για να ανεβαίνω χωριό και μια δοκιμασία που βάζω στον εαυτό μου, καθώς τη χρονιά που θα προτιμήσω να μην ταξιδέψω ως τα Τρίκαλα για να ψηφίσω επειδή δεν θα βρίσκω νόημα, θα ηχήσει καμπανάκι ότι πολλά άλλαξαν και στην συνείδησή μου και στον τρόπο που βλέπω τα πράγματα.

Ελπίζω ωστόσο να μην φτάσω ποτέ σε σημείο που να λέω "όλοι ίδιοι είναι" και "δεν αλλάζει τίποτα". Δύο φράσεις που ειδικά σε ανθρώπους της ηλικίας μου είναι πολύ μοδάτες. Και γι'αυτό απ' ό,τι φαίνεται στις φετινές εκλογές τον πρώτο λόγο θα τον έχει η αποχή.

Φυσικά και δεν τρέφω αυταπάτες περί του αστικού πολιτικού συστήματος και των περιορισμένων δυνατοτήτων που δίνει η ψήφος κάθε 3 ή 4 ή 5 χρόνια. Ωστόσο, είναι ένα όπλο και μάλιστα πολύ εύκολο στη χρήση του. Εν αντιθέσει με την συμμετοχή κάποιου σε μια πορεία ή σε μια συνέλευση συνδικάτου, όπου θέλει δεν θέλει εκτίθεται, η ψήφος είναι κάτι πολύ απλούστερο. Πας σε ένα παραβάν και χωρίς να σε βλέπει κανείς μπορείς άνετα να ψηφίσεις ό, τι θέλεις. Μπορείς με την ψήφο σου να διαμαρτυρηθείς, να επικρίνεις, να καταδικάσεις, να επιβραβεύσεις, να συμβιβαστείς. Κι όμως! Οι μηχανισμοί του περιβόητου "συστήματος" είναι τόσο ισχυροί που η ψήφος έχει αποδειχθεί πολύ δύσκολο όπλο στη χρήση του... Οι περισσότεροι ψηφίζουν αυτό που βρίζουν επί μια τετραετία. Άλλοι ψηφίζουν με το φόβο της απόλυσης, άλλοι με την ελπίδα της πρόσληψης, άλλοι για πλάκα και πάει λέγοντας.

Η ψήφος λοιπόν είναι ένα όπλο. Όσο μας την επιτρέπουν ακόμα ας την χρησιμοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Η αδιαφορία, η απάθεια, το τσουβάλιασμα, η απογοήτεση, η απομόνωση είναι πράγματα επικίνδυνα. Ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό. Συμμετέχει, κρίνει, έχει άποψη (όποια κι αν είναι αυτή), ενδιαφέρεται, ανησυχεί για τα κοινά. Αν πάψουμε να νοιαζόμαστε για τα κοινά και περιστρεφόμαστε μόνο γύρω από τον εαυτούλη μας θα πάψουμε να είμαστε πραγματικοί άνθρωποι. Θα γίνουμε καταναλωτικά ρομποτ για πίτσες, μπύρες και θεάματα. Όπως ακριβώς μας θέλουν! Καθόλου τυχαία η προτροπή για να πάμε στις παραλίες. Εκεί μας θέλουν. Στην άκρη.

Σταματάω κάπου εδώ γιατί το μπλογκ είναι καθαρά μουσικό και μάλιστα μόλις συνειδητοποίησα ότι αυτό εδώ είναι το πρώτο ποστ που δεν ασχολείται ευθέως με το τραγούδι και τη μουσική. Ήθελα ωστόσο να γράψω δυο κουβέντες για το θέμα των εκλογών. Τελειώνοντας:

Αν είσαι 18άρης θυμίσου την αστυνομική-κρατική βία που αντιμετώπισες όταν κατέβηκες στο δρόμο. Θυμίσου τις αηδίες που σου μαθαίνουν στο σχολείο. Θυμίσου τα εξαντλητικά ωράρια των φροντιστηρίων που δεν σ'αφήνουν να ζήσεις. Θυμίσου φράσεις όπως "δια βίου μάθηση". Όλα αυτά έχουν στενή σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Υπαγορεύονται και από εκεί. Γι' αυτό πες όχι στην αποχή και μαύρισέ τους!

Αν είσαι φοιτητής θυμίσου κι εσύ τη βία που συνάντησες στο δρόμο. Θυμίσου το νόμο-πλαίσιο που σου κόβει τα δωρεάν συγγράμματα και ιδιωτικοποιεί τη σχολή σου. Θυμίσου τα χάλια κτίρια και τους αδιάφορους καθηγητές. Θυμίσου τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά. Θυμίσου ότι για να τα βγάλεις πέρα δουλεύεις και σπουδάζεις ταυτόχρονα. Εσύ πια ξέρεις καλά τι ρόλο βαράει η ΕΕ...

Αν είσαι εργαζόμενος θυμίσου τη διάλυση του ασφαλιστικού. Θυμίσου τα χάλια της υγείας και της περίθαλψης. Θυμίσου τι σου τάζανε και τι πήρες τελικά.

Μαυρίστε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ γιατί τόσα χρόνια δούλεμα δεν πάει άλλο! Ούτε σκέψη για ενίσχυση του ακροδεξιού μορφώματος που ρίχνει μισαλλόδοξο δηλητήριο στη σκέψη μας με την προπαγάνδα του. Αυτή είναι η γνώμη μου. Την είπα και αμαρτίαν ουκ έχω!

Ενισχύστε την Αριστερά. Παραδοσιακή, Ανανεωτική, Εξωκοινοβουλευτική μικρή σημασία έχει. Εγώ πάντως θα το ρίξω στο κόκκινο γιατί είπαμε ότι είμαι και παραδοσιακός τύπος... Ρίχτε το κι εσείς όπου γουστάρετε!

Άντε καλό βόλι!

Θα τα ξαναπούμε από την επόμενη Τετάρτη μάλλον.