Πέρυσι πιαστήκαμε με τα best της δεκαετίας που έκλεινε κι έτσι έμεινε στην απ'έξω η λίστα με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Επειδή τις επόμενες μέρες θα αρχίσω σιγά-σιγά να γράφω για τους καλύτερους δίσκους της φετινής χρονιάς, θέλω πρώτα να βάλω τη λίστα για το 2009 για να μην μείνει παραπονεμένη...
~~~
Αυτή τη φορά είπα να αποτολμήσω την αριθμητική σειρά. Θα πω τα γνωστά: δεν σημαίνει ότι, λχ, ο δίσκος Νο3 είναι αναγκαστικά καλύτερος από τον δίσκο Νο7. Επίσης μιλάμε ξεκάθαρα για υποκειμενικές επιλογές με βάση τα περίεργα, περιορισμένα προσωπικά μου γούστα και με δεδομένη τη λειψή ενημέρωση (=είναι αδύνατο να έχω ακούσει ό,τι βγήκε μέσα στο ’09). Αφού το’πα το ποίημα, πάμε στη λίστα:
~~~
10. Cheap Science: Enemy - Cheap Science: Enemy [Νικήτας Κλιντ] (Archangel, 3/2009)
Μετά από δύο δισκάρες με τις Ρόδες, ο Νικήτας έκοψε το σχοινί και δούλεψε παθιασμένα πάνω σε αυτόν τον προσωπικό δίσκο. Όπως αναμενόταν, ένιωσε απόλυτα απελευθερωμένος να βγάλει κάτι εντελώς προσωπικό. Μην κάνεις τον κόπο να βάλεις ταμπέλα και πάλι. Δεν γίνεται! Και αυτό γιατί έχουμε να κάνουμε με έναν rock δίσκο που κατακλύζεται όμως από αμέτρητες επιρροές και αναφορές. Κάθε ήχος, κάθε sample, κάθε όργανο είναι ένα σχόλιο. Και μπουζούκι και ρέγγε και dub και electronica και... και... . Μέχρι και αποσπάσματα από Δεν χωράς πουθενά, Χιώτη και ελληνικές ταινίες! Όλη αυτή η ελευθερία και το χύμα μουσικά και ρυθμικά, μαζί με τις ηλεκτρονικές πινελιές, υπάρχουν στιγμές που σου μπουκώνει τα αυτιά και σε μπερδεύει, αλλά αν δεν συνέβαινε αυτό ίσως να μην μιλάγαμε για μια ειλικρινή, προσωπική κατάθεση του Κλιντ. Ελληνικός και αγγλικός στίχος, πολύ πιο αφηρημένος απ'ό,τι στους δίσκους των Ρόδες, με εξαίρεση 2-3 κομμάτια (Child's Play, Το Mουνί Είναι Τrendy) στα οποία και πάλι η κριτική του Νικήτα προς καθετί που τον ενοχλεί είναι σαρωτική. Σημειωτέον ότι ο δίσκος (και το καταπληκτικό artwork) διατέθηκαν δωρεάν για κατέβασμα από τον ίδιο το δημιουργό (μέσω του blog http://cheapscience.pblogs.gr) τρεις μήνες πριν κυκλοφορήσει στην αγορά.
9. Χιλιόμετρα - Νίκος Ζουρνής (6/2009, Μικρός Ήρως)
Θα διαβάσεις δεξιά κι αριστερά για τις ομοιότητες του Ζουρνή, δημιουργικά και ερμηνευτικά, με το Σωκράτη Μάλαμα. Πράγματι υπάρχουν, αλλά δεν θα σταθώ εκεί. Κι αυτό διότι τελικά ο δίσκος με κέρδισε, ακόμη κι αν σε πολλά σημεία του ένιωθα ότι όπου να'ναι θα ακούσω τη φωνή του Σωκράτη. Λογικό σε τόσο νεαρή ηλικία (ήδη στα 19 του ο Ζουρνής είχε έτοιμο το υλικό για το δίσκο!) να έχει επιρροές ανεπεξέργαστες. Όταν όμως βρίσκεις τουλάχιστον 5 εξαιρετικά τραγούδια (Το ποδήλατο, Καρτέρι, Παρτίδα, Σκόνη αστρική, Τα θαύματα), πολύ καλή δουλιά στις ενορχηστρώσεις και στιχάκια που έχουν κάτι να πουν, τότε δεν μπορείς να αρνηθείς ότι έχεις να κάνεις και με έναν ταλαντούχο δημιουργό αλλά και με έναν καλό δίσκο. Άλλωστε δεν έχω καλύτερο κριτήριο απ'το αν η πρώτη ακρόαση με κάνει να θέλω να ξανακούσω ένα album. Στα Χιλιόμετρα επέστρεψα αρκετές φορές ενώ πολλοί άλλοι δίσκοι του 2009 μπήκαν για πάντα στο ράφι...
8. K.Γ. Καρυωτάκης - Βασίλης Δημητρίου (4/2009, Lyra)
Δεν περίμενα κάτι λιγότερο. Και τα ορχηστρικά (που φυσικά υπερτερούν αφού μιλάμε για soundtrack τηλεοπτικής σειράς) αλλά και τα τραγούδια του δίσκου στέκονται όχι μόνο με αφορμή ή αποκλειστικά με τις εικόνες που έντυσαν, αλλά και μόνα τους. Ειδικά εκείνο το Γιατί μ'αγάπησες, με την σπαραχτική ερμηνεία της Μάγδας Πένσου, ίσως και να αρκούσε από μόνο του για την είσοδο του δίσκου στην αγαπημένη μου δεκάδα. Αν έχεις κουράγιο να διαβάζεις "σεντόνια", τότε περισσότερα για το δίσκο θα βρεις εδώ. Εγώ πάντως δεν σου το συνιστώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου