Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Κρυμμένα διαμάντια #2 - "Χρόνια σαν τριαντάφυλλα" του Κραουνάκη

Στη μηνιαία σταθερή στήλη με τίτλο "Κρυμμένα διαμάντια" θα παρουσιάζονται τραγούδια που ουδέποτε έγιναν "σουξέ", αλλά παρολαυτά είναι αξιόλογα και τίποτα δεν έχουν να ζηλέψουν από άλλα που είναι γνωστά σε όλους. Τραγούδια που ατύχησαν να μην πολυπαίζονται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τραγούδια που θεωρούνταν "συμπληρώματα" για να κλείσει η 14άδα ή 12 άδα ενός δίσκου, τραγούδια που και οι ίδιοι οι τραγουδιστές, στων οποίων την προσωπική δισκογραφία ανήκουν, δεν τα στήριξαν στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Ψάχνουμε και βρίσκουμε λοιπόν "διαμάντια στα σκουπίδια και στον υπόνομο", όπως λέει και η Μαριανίνα Κριεζή. Ψάχνουμε για τα λεγόμενα "αδικημένα τραγούδια".

"Χρόνια σαν τριαντάφυλλα"

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Ερμηνεία: Σταμάτης Κραουνάκης και Δάφνη Λέμπερου
Δίσκος: "Πόσο σ'αγαπώ" (2007)

Σήμερα θα κάνω μια παρασπονδία. Δεν θα παρουσιάσω ένα αδικημένο τραγούδι ακριβώς, αλλά μια τραγουδάρα του Κραουνάκη που, όντας σχετικά φρέσκο (2007), δεν μπορεί να χαρακτηριστεί από τώρα αδικημένο. Από φόβο όμως μην πάει χαμένο κι επειδή το ακούω μόνο στην εκπομπή του Οδυσσέα Ιωάννου και σπανίως από άλλη εκπομπή, κι επειδή αμφιβάλλω αν και ο ίδιος ο Κραουνάκης θα το παίζει στις συναυλίες του (θα φανεί αυτό στο μέλλον), είπα να το συμπεριλάβω στη στήλη "Κρυμμένα διαμάντια". Ούτως ή άλλως από τον δίσκο "Πόσο σ'αγαπώ" παίζονται περισσότερο άλλα τραγούδια όπως το ομώνυμο, τα "Κόκκινα γυαλιά" και οι "Εφτά πεθερές". Ο κύριος λόγος είναι βέβαια ότι με έχει τρελάνει αυτή η τραγουδάρα! Ακούστε το:





Πολλές αναλύσεις δεν χωράνε. Κραουνάκης στη μουσική στον πυρετικό ρυθμό του ζεϊμπέκικου, Μάνος Ελευθερίου στους στίχους (για πρώτη φορά στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Κραουνάκη), Κραουνάκης και Δάφνη Λέμπερου στην ερμηνεία και ο σπουδαίος Μανώλης Καραντίνης στο μπουζούκι! Τα σπάει το κομμάτι!

"Εσύ να το πεις" είπε ο Ελευθερίου στον Κραουνάκη και δεν έπεσε έξω... "Το γραψα για τον Μάνο, να ευχαριστηθεί" σημειώνει ο Κραουνάκης στο βιβλιαράκι του cd. Σίγουρα πρέπει να το κατευχαριστήθηκε!


~Η στήλη "Κρυμμένα διαμάντια" θα εμφανίζεται στις 10 του κάθε μήνα~

Δείτε όλα τα άρθρα της στήλης αυτής εδώ


8 σχόλια:

xaroylita είπε...

Απορώ με μένα.΄... Η ώρα είναι κοντά 2 κι εγώ είμαι εδώ κι ακούω τραγούδια..

Πολύ ομορφο το κομμάτι ή μάλλον η κομματάρα.. Να φανταστείς αυτό το δίσκο μου τον χάρισε ο αδερφός μου και δεν έχω αξιωθεί να τον ακούσω ακόμα...

Μπήκα και στο mix grill και διάβασα τα άρθρα σου.. Είχα κάποιο πρόβλημα με τον κωδ. ασφαλείας εκεί και δεν μπόρεσα να σου αφήσω σχόλιο.. Το αφήνω εδώ λοιπόν..

Συζητάγαμε κάποια στιγμή στο παρελθόν για επαγγέλματα. Κάτι για αναλυτές μουσικής ή κάπως έτσι τες πα..

Είσαι πολύ καλός τελικά.. Και ενημερωμένος στο φούλ.. Καλή συνέχεια και καλό ξημέρωμα.

Stepas είπε...

Μα δεν είναι τραγουδάρα;

Γι'αυτό αποφάσισα κι εγώ να φτιάξω αυτή τη "στήλη" με τα αδικημένα τραγούδια, επειδή σε πολλούς δίσκους ξεχωρίζουν ένα-δυο τραγούδια και κάποια άλλα μένουν στην αφάνεια παρότι είναι εξίσου καλά.

Σ'ευχαριστώ για ακόμη μια φορά για τα καλά λόγια! Να'σαι καλά!

bikaki είπε...

Ο πολυαγαπημένος μου κυνικός, έιρωνας και ευφυέστατος Οδυσσέας Ιωάννου, όπως είπες κι εσυ, το λιώνει το τραγουδάκι, οπότε το ακούω καθημερινά σχεδόν.Είναι λίγο "δύσπεπτο" άκουσμα οπότε μάλλον θα μείνει κρυμμένο..αλλά αυτό δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητα αρνητικό!Τι εννοώ? όταν ανακαλύπτεις ένα κομμάτι που δεν έτυχε μεγάλης αποδοχής και εσύ το χαίρεσαι καθημερινά δεν νιώθεις λιγάκι ότι σου "ανήκει"? Ότι είναι δικό σου βρε αδερφέ?Αν βέβαια δεν το έχεις νιώσει ποτέ αυτό που περιέγραψα, τώρα σίγουρα θα απορείς "Μα τί λέει η τρελή πάλι?"
Σκέψου το όμως!
Να σου πω και κάτι άλλο..
Μου αρέσει τοοοοοσο πολύ το τραγούδι της Αρετής Κετιμέ και του Δημήτρη Καρρά, μα τόσο πολύ...αλλά δυστυχώς σε λίγο καιρό θα με έχουν κάνει να το σιχαθώ!
(Πάμε Βιτάλη τη Δευτέρα ή Τρίτη???)

Stepas είπε...

@bikaki: Εξέφρασες τέλεια κάτι που σκεφτόμουν κι εγώ αλλά δεν μπορούσα να το περιγράψω με λόγια τόσο καλά! Ακριβώς αυτό συμβαίνει! Όταν ανακαλύπτεις ένα τραγούδι "αδικημένο" νιώθεις ότι σου ανήκει, ότι έχεις προσθέσει κι εσύ κάτι στους λόγους ύπαρξης του τραγουδιού, ή ακόμη και ότι ίσως να φτιάχτηκε για λίγους ανθρώπους μεταξύ αυτών και εσύ. Απίστευτο συναίσθημα. Κι είναι κι ένα άλλο παρόμοιο συναίσθημα. Όταν έχεις ένα δίσκο στα χέρια σου πολύ καιρό και ακούς πχ από τα 14 τραγούδια μόνο τα 6 και ξαφνικά, ανάμεσα στα υπόλοιπα παραμελημένα, ανακαλύπτεις ένα σπουδαίο τραγούδι κι αναρωτιέσαι: "πώς δεν το είχα ανακαλύψει τοσο καιρό"; Μοναδικό συναίσθημα κι αυτό.

Δυστυχώς πολλές φορές οι σταθμοί "καίνε" μερικά ωραία τραγούδια, έχεις δίκιο... (Παρεπιπτόντως κι εμένα μ'αρέσει το τραγούδι του Δ. Καρρά, αλλά αν συνεχίσει έτσι ο Μελωδία θα το σιχαθούμε όλοι)

Εννοείται! Θα σε πάρω να κανονίσουμε αμα είναι.

nefeli είπε...

πραγματικα ειναι απιστεθτο τραγοθδι ... μπηκα καταλαθος σε αυτη το blog κ πραγματικα μ αρεσει πολυ η δουλέια που εχεις κανει .. Να εισαι καλα κ να εχεις ορεξη για να μας χαριζεις ωρες ηρεμιας βλεποντας/ακουγοντας το blog σου .

Stepas είπε...

Να'σαι καλά Νεφέλη! Σ'ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Χαίρομαι που σ'αρέσει το μπλογκ. Όσο έχω κουράγιο και χρόνο θα προσπαθώ να αναδείξω τις καλές πτυχές του τραγουδιού μας μέσα από αυτό το μπλοκ.

Ανώνυμος είπε...

Ποιο τραγουδι του Κραουνάκη είναι που λέει με " λιωμένη φαιρουζ"?

Ανώνυμος είπε...

Ποιο τραγούδι του Κραουνάκη έχει την φράση " λιωμένη Φιρούζ"?