Η εξαιρετική δημοσιογράφος Σοφία Αδαμίδου έκανε σήμερα ένα αφιέρωμα στον εκλειπόντα Σταμάτη Μεσημέρη μέσα από την εκπομπή της "Δεν άνθισαν ματαίως" που προβάλλεται από την τηλεόραση του 902. Παρακολούθησα το αφιέρωμα και έχω να πω τα εξής:
Από τη μία τιμή μου βεβαίως να χρησιμοποιούν επαγγελματίες δημοσιογράφοι αποσπάσματα από τα γραπτά μου σε τούτο δω το μπλογκ διότι αυτό σημαίνει ότι σίγουρα έχουν μια κάποια αξία και δεν πήγε χαμένος ο κόπος μου. Από την άλλη αναρωτιέμαι τι ήταν εκείνο που οδήγησε την κυρία Αδαμίδου, της οποίας τη δουλιά παρακολουθώ αρκετά χρόνια μιας και είμαι και τηλεθεατής του 902 και αναγνώστης του "Ριζοσπάστη", να πάρει κάποια αποσπάσματα από το αφιέρωμά μου στο Σταμάτη Μεσημέρη και να τα αναπαράγει αυτολεξεί στο δικό της αφιέρωμα χωρίς έστω να μου στείλει ένα μέιλ ή να αναφέρει στην εκπομπή της ότι τα όσα λέει τα βρήκε δημοσιευμένα στο διαδίκτυο. Ούτως ή άλλως δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθώ αν μου ζητούσε να χρησιμοποιήσει τα γραπτά μου. Απλώς θα ήξερα τι μου γίνεται και σίγουρα, όντας ερασιτέχνης ερευνητής της ελληνικής μουσικής, θα ξαναέριχνα μια ματιά ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να ακουστούν στην τηλεόραση ανακριβή στοιχεία και λάθη.
Για να είμαι απόλυτα εντάξει θα τονίσω το εξής πράγμα: δεν έχω καμία απτή απόδειξη ότι η κυρία Αδαμίδου μπήκε στο μπλογκ μου, διάβασε το αφιέρωμά μου στον Μεσημέρη και αντέγραψε το περιεχόμενο. Είναι πολύ πιθανό κάποιος άλλος blogger ή ένας οποιοσδήποτε χρήστης του διαδικτύου να έκανε copy-paste το αφιέρωμά μου θεωρώντας το "επίσημο" (όπως κάνουμε με αυτά που βρίσκουμε στο wikipedia) ή απλά επειδή του άρεσε και η κυρία Αδαμίδου να πήρε από κει το υλικό και όχι απευθείας από εδώ. Αυτό γίνεται κατά κόρον απ’ό,τι έχω παρατηρήσει κι ενώ οι περισσότεροι βάζουν ένα λινκ που να δείχνει την πηγή υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που απλά αντιγράφουν και αφήνουν τον κόσμο να νομίζει ότι το περιεχόμενο είναι δικός τους κόπος. (Για παράδειγμα ένα αφιέρωμά μου στην Κατερίνα Γώγου που είχα αναρτήσει στο uzuburu-buru το έχω βρει δεξιά κι αριστερά γραμμένο αυτολεξεί χωρίς να αναφέρεται από πού προέρχεται.) Κι εγώ άλλωστε σαν blogger ίσως στη βιασύνη μου κάποιες φορές να μην βάζω λινκ με την πηγή άντλησης των πληροφοριών μου, αν και γενικά προσπαθώ πάντα να βάζω τις πηγές. Επίσης, άλλο πράγμα να χρησιμοποιήσει κανείς την πληροφορία ότι λ.χ. "Ο Σταμάτης Μεσημέρης την τάδε χρονιά έβγαλε τον τάδε δίσκο" (κάτι που διασταυρώνεται και σαφώς δεν χρειάζεται να αναφέρεις πού το βρήκες) και άλλο πράγμα να αναπαράγει την δική μου, υποκειμενική άποψη για τον Σταμάτη Μεσημέρη αυτολεξεί, όπως έκανε η κυρία Αδαμίδου σήμερα. Διότι εγώ τον Μεσημέρη δεν τον γνώρισα από κοντά και τα όσα έγραψα για τον χαρακτήρα του και τη στάση του στο τραγούδι ήταν η προσωπική μου εκτίμηση μέσα από την ακρόαση του έργου του, τα όσα άκουσα από άλλους που τον γνώρισαν και τα όσα διάβασα στις πηγές. Η κυρία Αδαμίδου λοιπόν ή οι συνεργάτες της έκατσαν να ψάξουν το έργο του κυρίου Μεσημέρη (όπως έκανα εγώ), να κάνουν έρευνα σαν δημοσιογράφοι που είναι και να παρουσιάσουν στο κοινό τη δική τους άποψη για τον καλλιτέχνη στον οποίο κάνουν αφιέρωμα; Εδώ είναι το ερώτημα.
Να πω ακόμη ότι υπάρχει το ενδεχόμενο το υλικό μου, αποσπάσματα του οποίου ανάγνωσε αυτολεξεί η κυρία Αδαμίδου στο σημερινό της αφιέρωμα, να της το παρουσίασαν οι συνεργάτες της σαν αποτέλεσμα της προσωπικής τους έρευνας, συνεπώς η ίδια να μην φέρει ευθύνη. Σε κάθε περίπτωση, ούτε κατηγορώ την κυρία Αδαμίδου, ούτε θέλω να την θίξω προσωπικά διότι δεν μπορώ να αποδείξω τα όσα λέω και μιλάω υποθετικά. Φυσικά δεν πρόκειται ούτε να παραπονεθώ περαιτέρω ούτε τίποτα τέτοιο. Αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Όπως και να το κάνουμε εγώ για να κάνω το αφιέρωμα στο Σταμάτη Μεσημέρη έφαγα ώρες επί ωρών ψάχνοντας λεπτομερώς ώστε να μπορέσω να κάνω μια πλήρη αναφορά σε έναν τραγουδοποιό του οποίου την δουλιά αγαπώ. Και αυτός μου ο κόπος αναπαρήχθη χωρίς να ενημερωθώ (προσέξτε, δεν ζητώ προβολή του εαυτού μου αλλά απλή ενημέρωση ότι "κύριε Stepa θα χρησιμοποιήσω το κείμενό σου"). Είναι περίεργο συναίσθημα να βάζεις την τηλεόραση και να ακούς ένα δικό σου κείμενο, ένα κείμενο που το έχεις φτιάξει με το προσωπικό σου μεράκι και έχοντας κόψει ώρες από άλλα πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις. Κάπως έτσι ένιωσα σήμερα και ήθελα απλά να μοιραστώ αυτό μου το μικρό παράπονο μέσα από το μπλογκ μου. Τίποτα περισσότερο. Κρατάω το γεγονός ότι τουλάχιστον κάπου φάνηκαν χρήσιμα τα όσα με κόπο έγραψα. Είμαι ένας εντελώς ερασιτέχνης ερευνητής του ελληνικού τραγουδιού και δεν διεκδικώ τίποτα παραπάνω. Καμία διάθεση για διαφωνίες και συγκρούσεις. Απλά ένα παραπονάκι μικρό.
ΥΓ: Φυσικά αν κάποιος-α θεωρεί ότι θίγεται από την παρούσα δημοσίευση, μου στέλνει μέιλ στο tragoudistan@gmail.com και τη σβήνω αμέσως (όπως γράφω και στο εισαγωγικό σημείωμα). Κανένα πρόβλημα. Εμείς οι... ανώνυμοι bloggers είμαστε και ευάλωτοι νομικά. Δεν μας παίρνει για πολλά-πολλά.
Από τη μία τιμή μου βεβαίως να χρησιμοποιούν επαγγελματίες δημοσιογράφοι αποσπάσματα από τα γραπτά μου σε τούτο δω το μπλογκ διότι αυτό σημαίνει ότι σίγουρα έχουν μια κάποια αξία και δεν πήγε χαμένος ο κόπος μου. Από την άλλη αναρωτιέμαι τι ήταν εκείνο που οδήγησε την κυρία Αδαμίδου, της οποίας τη δουλιά παρακολουθώ αρκετά χρόνια μιας και είμαι και τηλεθεατής του 902 και αναγνώστης του "Ριζοσπάστη", να πάρει κάποια αποσπάσματα από το αφιέρωμά μου στο Σταμάτη Μεσημέρη και να τα αναπαράγει αυτολεξεί στο δικό της αφιέρωμα χωρίς έστω να μου στείλει ένα μέιλ ή να αναφέρει στην εκπομπή της ότι τα όσα λέει τα βρήκε δημοσιευμένα στο διαδίκτυο. Ούτως ή άλλως δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθώ αν μου ζητούσε να χρησιμοποιήσει τα γραπτά μου. Απλώς θα ήξερα τι μου γίνεται και σίγουρα, όντας ερασιτέχνης ερευνητής της ελληνικής μουσικής, θα ξαναέριχνα μια ματιά ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να ακουστούν στην τηλεόραση ανακριβή στοιχεία και λάθη.
Για να είμαι απόλυτα εντάξει θα τονίσω το εξής πράγμα: δεν έχω καμία απτή απόδειξη ότι η κυρία Αδαμίδου μπήκε στο μπλογκ μου, διάβασε το αφιέρωμά μου στον Μεσημέρη και αντέγραψε το περιεχόμενο. Είναι πολύ πιθανό κάποιος άλλος blogger ή ένας οποιοσδήποτε χρήστης του διαδικτύου να έκανε copy-paste το αφιέρωμά μου θεωρώντας το "επίσημο" (όπως κάνουμε με αυτά που βρίσκουμε στο wikipedia) ή απλά επειδή του άρεσε και η κυρία Αδαμίδου να πήρε από κει το υλικό και όχι απευθείας από εδώ. Αυτό γίνεται κατά κόρον απ’ό,τι έχω παρατηρήσει κι ενώ οι περισσότεροι βάζουν ένα λινκ που να δείχνει την πηγή υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που απλά αντιγράφουν και αφήνουν τον κόσμο να νομίζει ότι το περιεχόμενο είναι δικός τους κόπος. (Για παράδειγμα ένα αφιέρωμά μου στην Κατερίνα Γώγου που είχα αναρτήσει στο uzuburu-buru το έχω βρει δεξιά κι αριστερά γραμμένο αυτολεξεί χωρίς να αναφέρεται από πού προέρχεται.) Κι εγώ άλλωστε σαν blogger ίσως στη βιασύνη μου κάποιες φορές να μην βάζω λινκ με την πηγή άντλησης των πληροφοριών μου, αν και γενικά προσπαθώ πάντα να βάζω τις πηγές. Επίσης, άλλο πράγμα να χρησιμοποιήσει κανείς την πληροφορία ότι λ.χ. "Ο Σταμάτης Μεσημέρης την τάδε χρονιά έβγαλε τον τάδε δίσκο" (κάτι που διασταυρώνεται και σαφώς δεν χρειάζεται να αναφέρεις πού το βρήκες) και άλλο πράγμα να αναπαράγει την δική μου, υποκειμενική άποψη για τον Σταμάτη Μεσημέρη αυτολεξεί, όπως έκανε η κυρία Αδαμίδου σήμερα. Διότι εγώ τον Μεσημέρη δεν τον γνώρισα από κοντά και τα όσα έγραψα για τον χαρακτήρα του και τη στάση του στο τραγούδι ήταν η προσωπική μου εκτίμηση μέσα από την ακρόαση του έργου του, τα όσα άκουσα από άλλους που τον γνώρισαν και τα όσα διάβασα στις πηγές. Η κυρία Αδαμίδου λοιπόν ή οι συνεργάτες της έκατσαν να ψάξουν το έργο του κυρίου Μεσημέρη (όπως έκανα εγώ), να κάνουν έρευνα σαν δημοσιογράφοι που είναι και να παρουσιάσουν στο κοινό τη δική τους άποψη για τον καλλιτέχνη στον οποίο κάνουν αφιέρωμα; Εδώ είναι το ερώτημα.
Να πω ακόμη ότι υπάρχει το ενδεχόμενο το υλικό μου, αποσπάσματα του οποίου ανάγνωσε αυτολεξεί η κυρία Αδαμίδου στο σημερινό της αφιέρωμα, να της το παρουσίασαν οι συνεργάτες της σαν αποτέλεσμα της προσωπικής τους έρευνας, συνεπώς η ίδια να μην φέρει ευθύνη. Σε κάθε περίπτωση, ούτε κατηγορώ την κυρία Αδαμίδου, ούτε θέλω να την θίξω προσωπικά διότι δεν μπορώ να αποδείξω τα όσα λέω και μιλάω υποθετικά. Φυσικά δεν πρόκειται ούτε να παραπονεθώ περαιτέρω ούτε τίποτα τέτοιο. Αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Όπως και να το κάνουμε εγώ για να κάνω το αφιέρωμα στο Σταμάτη Μεσημέρη έφαγα ώρες επί ωρών ψάχνοντας λεπτομερώς ώστε να μπορέσω να κάνω μια πλήρη αναφορά σε έναν τραγουδοποιό του οποίου την δουλιά αγαπώ. Και αυτός μου ο κόπος αναπαρήχθη χωρίς να ενημερωθώ (προσέξτε, δεν ζητώ προβολή του εαυτού μου αλλά απλή ενημέρωση ότι "κύριε Stepa θα χρησιμοποιήσω το κείμενό σου"). Είναι περίεργο συναίσθημα να βάζεις την τηλεόραση και να ακούς ένα δικό σου κείμενο, ένα κείμενο που το έχεις φτιάξει με το προσωπικό σου μεράκι και έχοντας κόψει ώρες από άλλα πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις. Κάπως έτσι ένιωσα σήμερα και ήθελα απλά να μοιραστώ αυτό μου το μικρό παράπονο μέσα από το μπλογκ μου. Τίποτα περισσότερο. Κρατάω το γεγονός ότι τουλάχιστον κάπου φάνηκαν χρήσιμα τα όσα με κόπο έγραψα. Είμαι ένας εντελώς ερασιτέχνης ερευνητής του ελληνικού τραγουδιού και δεν διεκδικώ τίποτα παραπάνω. Καμία διάθεση για διαφωνίες και συγκρούσεις. Απλά ένα παραπονάκι μικρό.
ΥΓ: Φυσικά αν κάποιος-α θεωρεί ότι θίγεται από την παρούσα δημοσίευση, μου στέλνει μέιλ στο tragoudistan@gmail.com και τη σβήνω αμέσως (όπως γράφω και στο εισαγωγικό σημείωμα). Κανένα πρόβλημα. Εμείς οι... ανώνυμοι bloggers είμαστε και ευάλωτοι νομικά. Δεν μας παίρνει για πολλά-πολλά.
